A hymn to nature envisioned by the unparalleled Christina Pluhar, featuring the extraordinary Swedish mezzo-soprano Malena Ernman, in a program that embraces the four winds! This is a unique blend that L'Arpeggiata, under Pluhar's direction, masterfully creates—drawing from the rumblings of the sea, sunny canarios, cuckoos and nightingales, whispers and tempests. With a fusion of baroque repertoire, traditional music, and improvisations, it promises a vibrant celebration of vocal and instrumental artistry, all under the banner of the nourishing earth. (warnerclassics.com)
"De lessen van de duisternis voor Witte Woensdag zijn door François Couperin geschreven voor de liturgieën van de Goede Week in 1714 in de abdij van Longchamp. Ze nemen de tekst over van Jeremia's klaagzangen, uit het Oude Testament, waar de profeet de verwoesting van Jeruzalem door de Babyloniërs betreurt. In de katholieke traditie symboliseren ze de eenzaamheid van Christus, die door zijn apostelen in de steek werd gelaten. Wat die van Witte Woensdag betreft, roepen de eerste twee op tot één stem, terwijl de derde, geschreven voor twee bovenste stemmen, door musicologen wordt beschouwd als een van de hoogtepunten van de vocale kunst van de barok . In de laatste vermengen de twee stemmen zich in weelderige vocalisaties, siernoten, ornamenten en dissonanten, terwijl ze in een sfeer van contemplatie blijven. De componist zou zes andere hebben gecomponeerd: drie voor Witte Donderdag en drie voor Goede Vrijdag. Deze laatste zes nooit zijn gepubliceerd." (Wikipedia)
"Girolamo Frescobaldi was een Italiaanse componist en organist in de Renaissance en vroege barok. Hij studeerde bij Luzzaschi en vestigde zich in 1604 in Rome. Hij werd in 1608 benoemd als organist van de Sint-Pieter in Rome, nadat hij in 1607-1608 de Zuidelijke Nederlanden en in het bijzonder Brussel en Antwerpen had bezocht. Van 1628 tot 1633 was hij organist aan het hof van Ferdinand II van Toscane, waarna hij naar zijn oude post in Rome terugkeerde. Zijn bekendste werk is Fiori Musicali (1635), een verzameling van korte grotendeels liturgisch-geaarde orgelcomposities voor bij het opdragen van de Mis. Johann Sebastian Bach bezat een zelf-overgeschreven exemplaar van deze verzameling. Verder componeerde Frescobaldi ricercari, canzoni, toccata's, voor orgel en klavecimbel, vierstemmige instrumentale fantasieën, madrigalen, motetten en twee missen voor twee vierstemmige koren met basso continuo." (Wikipedia)
"Barbara Strozzi was een Italiaans componiste en zangeres. Ze was de natuurlijke dochter van Giulio Strozzi en Isabelle Garzone, een dienstbode in diens huishouden. Giulio Strozzi, een telg van de invloedrijke Strozzi-familie, bestemde haar voor een muzikale carrière. Hij was deel van de Accademia degli Incogniti en creëerde de Accademia degli Unisoni om zijn dochter een plaats te bieden om haar werk voor te stellen. Strozzi kreeg onder andere les van Francesco Cavalli en publiceerde gedurende haar leven 8 collecties liederen - dat zijn 125 vocale stukken - en dit is meer dan menig beroemd componist. Dit alles zonder de hulp van de kerk of een beschermheer. Met Giovanni Paolo Vidman (ook Widmann), een collega van haar vader met wie ze samenwoonde, kreeg ze ten minste drie van haar vier kinderen. Bij testament werd ze door Giulio Strozzi geëcht. Strozzi stierf in Padua in 1677 op 58-jarige leeftijd. Ze liet geen testament na. Haar erfenis werd opgeëist door haar zoon Giulio Pietro." (Wikipedia)
"Jochen Kowalski is een Duitse alt- of mezzo- contratenor, bekend om zijn zeer rijke timbre. Na het voltooien van zijn studie in 1983 werd Kowalski aangesteld als solist bij de Komische Oper in Berlijn. In 1984 zong hij de titelrol in Giustino van Georg Frideric Händel, in een regie van Harry Kupfer. De kunstenaar trok internationale aandacht door zijn uitvoering van Orpheus in Glucks Orfeo ed Euridice in een nieuwe enscenering van het werk in december 1987, en in de reizende productie van de Komische Oper in augustus 1989 in Londen. Kupfer's Orpheus draagt een leren jasje en draagt een elektrische gitaar in deze innovatieve interpretatie." (Wikipedia)
"Het manuscript dat de legendarische castraat in 1753 naar keizerin Maria Theresa van Oostenrijk stuurde, geïllustreerd en beschreven door de dirigent in een uitstekend boekje, bevat zes aria's en twee recitatieven die de zanger had gezongen 'tot de persoonlijke troost van mijn innemende vorsten' in Spanje – hoewel, zoals Stefano Aresi uitlegt, hun verhaal niet helemaal het verhaal is dat de meesten van ons kennen. De toon van Mezzo Ann Hallenberg is volwassen, maar haar stem is nog steeds vloeiend en haar techniek vaardig, met een solide bereik van de top tot de onderkant van haar stem en een effectieve triller. Het spel van het twaalfkoppige orkest is kleurrijk en direct, met bijzonder briljante blazers, terwijl de muziek onder Stefano Aresi heel mooi beweegt. Vitaal geluid." (Wikipedia) Opgenomen in Diemen, Nederland, in Schuilkerk De Hoop, 9-12 april 2019.
"Hij werd ooit door nota bene The Financial Times geïntroduceerd als ‘the new countertenor on the block’. Inmiddels is Jakub Józef Orlinski een gevestigd zanger die met il Pomo d’Oro de ene na de andere soloplaat maakt waarop de wereld van de aloude castraten herleeft. Ook "Beyond" is na veelgeprezen CD’s als "Anima Eterna" en "Anima Sacra" weer een juweel met veel niet eerder gehoord repertoire uit de tijd van Monteverdi en consorten, dat bij Orlinski en il Pomo d’Oro klinkt als een reeks actuele popsongs." (aangenaamklassiek.nl)
Capella de la Torre is er trots op een van 's werelds toonaangevende ensembles voor vroegmoderne blaasmuziek te zijn. Capella werd in 2005 opgericht door de hoboïst en shawm specialiste Katharina Bäuml in Berlijn. De naam "de la Torre" kan op twee manieren worden begrepen: Aan het begin van de 16e eeuw componeerde de Spanjaard Francisco de la Torre waarschijnlijk het beroemdste stuk voor blaasinstrumenten, zijn "Danza Alta". Naast deze hommage aan de componist kan de naam ook vrij letterlijk worden opgevat: "De la Torre" betekent "naar beneden van de toren"; Blaasorkesten speelden bij uiteenlopende gelegenheden muziek op torens of balkons. (...)
Roberta Invernizzi is een Italiaanse sopraan. Ze studeerde oorspronkelijk piano en contrabas voordat ze zich tot zang wendde. Ze is gespecialiseerd in oude muziek uit de barok en klassieke muziekperiode. Ze heeft in veel opera's gezongen in Italië, Europa en de VS en heeft meer dan 60 opnames gemaakt. Wikipedia (Engels). Op deze CD muziek van Fejo, Vinche, Scarlatti, Constanzi, Bononcini, Sarro en Porpora|
"Mede dankzij het succesvolle Vivaldi-album van Cecilia Bartoli, worden de opera’s van Antonio Vivaldi herontdekt. Nu wijdt ook de Tsjechische mezzosopraan Magdalena Kozena een album aan aria’s van de Rode Priester. Aria’s van Vivaldi bevatten behoorlijk wat coloratuurvuurwerk en stormachtige passages voor de strijkers, zoals je kunt verwachten van de componist van De Vier Jaargetijden. Maar er zijn ook troostende, rustgevende aria’s en vooral die kant trekt Magdalena Kozena aan. Het coloratuurwerk beschouwt zij als een uitdaging. Kozena’s Vivaldi-album is mooi, maar toch lijkt haar heldere lyrische stem meer op haar plaats bij Händel dan bij Vivaldi. Ze mist net dat beetje excentrieke dramatische timing die nodig lijkt te zijn voor de Italiaanse componist. Cecilia Bartoli gaat daar beter mee om op haar album. Overigens is Kozena’s favoriete aria Gelido In Ogni Vena, een aria die sinds zijn herontdekking zo veel indruk heeft nagelaten op luisteraars dat je bijna van een hit kunt spreken." (muziekweb.nl)
"The mistress, a collection of love poems by Abraham Cowley, was a bestseller of the seventeenth century. It offerered the reader a window to the love-talk of the court: with it, any man could gaze on the alluring and remote mistress; any woman could emulate her style of seduction; all could become lovers. The contemporary musical settings heighten that poetry, and in these performances it is brought alive for us today in an irresistible manner." (Thomas Calhoun, CD-boekje)
"Al Ayre Español werd in 1988 door Eduardo López Banzo opgericht met als oogmerk af te rekenen met de bestaande clichés rond de uitvoering van Spaanse barokmuziek. De naam van het ensemble is ontleend aan de titel van een gitaarfuga van de Aragonese composer Gaspar Sanz. Het feit dat Al Ayre Español er niet voor gekozen heeft een gespecialiseerd oude muziek-ensemble te worden, maar in plaats daarvan vooral opteerde voor een bepaalde muzikale benadering, “al ayre español" (à la espagnole), heeft het ensemble flexibel genoeg gemaakt om in diverse formaties op te kunnen treden. Als barokorkest – internationaal geroemd om zijn Bach en Händel-interpretaties – en als klassiek-romantische orkest, met opera- en concertuitvoeringen van Haydn en Mozart. (...)" (toccatamusic.nl)
Klik hier om cookies te accepteren zodat de vertaalmodule kan worden geladen. Het kan zijn dat je de pagina moet herladen.
