2 resultaten
Sorteren op:
Ain't No Hollywood Girl
CD

Ain't No Hollywood Girl (2024)

"Als je niet beter zou weten zou je denken dat je wordt toegezongen door een Amerikaanse blues-country-folk-rockabilly zangeres, die haar rijke levenslessen graag wil delen. Ze maakte al eerder indruk met de EP "Devil On My Shoulder" die nationale aandacht en lovende woorden op eiste. Met deze prachtige debuutplaat kan een grotere doorbraak niet uitblijven. "Ain’t No Hollywood Girl" is een bijzonder sfeervol en rijk geproduceerd album dat veel verder gaat dan alleen blues en rootsmuziek, of hoe je het ook wilt noemen. Invloeden als Dolly Parton, Ilse de Lange, Randy Newman en, doe eens gek, Tom Waits zijn te horen. Maar de eigenheid van Nienke en haar fantastische stem voeren toch, heel bijzonder, de boventoon. De sterk geschreven ballads "Last Train To Brooklyn" en "A Place I Call Home" zijn wat mij betreft hoogtepunten en "The House Of Lilly Jones" en "Blue Eyed Dreams" wakkeren het vuurtje zeer prettig verder op. Waar gaat het heen met deze jonge belofte als je nú al tot dit in staat bent?" (Platomania)

Uitgeleend
Nienke Dingemans
Moving On Skiffle
CD

Moving On Skiffle (2023)

"Met voorganger "What’s It Gonna Take" zaaide Morrison nogal wat tweespalt onder zijn fans. Muzikaal was het een van zijn betere albums van de laatste jaren, maar het wappie-gedachtengoed in de teksten streek velen tegen de haren. Dat zal hij met "Moving On Skiffle" niet zo snel doen, want hierop keert hij terug naar de skiffleliedjes uit zijn jeugd. Niet voor het eerst trouwens. In 1998 nam hij "Skiffle Sessions" op met zijn jeugdhelden Lonnie Donegan en Chris Barber. Nu duikt hij in z'n eentje in de studio dieper in de materie. Dat doet hij met een uitstekende band en een klein gospelkoor dat de songs fraai kleurt." (OOR) "Eigenlijk net als je denkt dat dit dubbelalbum wel de helft korter had gekund, gaat hij al zoekend naar de juiste noten in Green Rocky Road meer dan 9 minuten de diepte in. Even is daar zelfs een kippenvelmoment dat "Astral Weeks" (1968) nog altijd oproept, wanneer Van Morrison samen met violist Seth Lakeman glorieus aan de duisternis ontsnapt en het hogere lijkt te vinden." (Volkskrant)

Uitgeleend
Van Morrison

Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten.
Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.