"Dit jaar viert de in 1954 in Lee’s Summit, Missouri geboren gitarist Pat Metheny niet alleen zijn 70ste verjaardag, hij viert tegelijkertijd zijn 50-jarig muziekjubileum. Een 50-jarig jubileum in een vol en fascinerend rijk muzikaal leven dat hem al op jonge leeftijd in de top van de jazz deed belanden en op de belangrijkste podia van de wereld. Een positie die hij, met talloze fascinerend goede albums en optredens, nooit verloor. Met zijn nieuwste album "MoonDial", waarop hij solo met een bariton gitaar te horen is, maakt hij maar weer eens duidelijk waarom hij nog steeds tot de absolute top behoort. Wat "MoonDial" zo overweldigend mooi maakt is die zo herkenbare manier van spelen, die feilloze techniek en die zo emotievolle wendingen die zijn spel al decennialang zo buitengewoon maken. De productie van het album is direct en puur zodat het voelt alsof hij vlak voor je op een kruk gitaar zit te spelen. "MoonDial" is even intens als meesterlijk." (Written in Music; 4.5 uit 5 sterren)
"Tijdens een wereldtour vond jazzgitarist Pat Metheny een file op zijn laptop die hij niet direct herkende, met stukken die hij in de afgelopen jaren thuis of op hotelkamers had opgenomen. Zelfs niet eens meer herinnerde deze ooit opgenomen te hebben. De opnamen verrasten hem zo in kwaliteit dat hij de mooiste stukken daarvan nu verzameld heeft op dit album. De tien stukken zijn elk van een fabuleuze kwaliteit en hoewel hij ze solo speelt, bevatten ze alles wat ze ook in een bandbezetting zo bijzonder hadden gemaakt. Tien stukken zonder opsmuk die zijn fascinerende spel in volle glorie laten horen. Vaak gedubbeld waardoor basis, melodielijnen en solo’s glansrijk over elkaar heen samensmelten. Wat een magnifiek gitarist is hij toch en wat blijft hij toch super herkenbaar in het bereiken van de emoties in zijn composities. "Dream Box", waarin box ‘slang’ onder muzikanten is voor een ‘hollow-body’ elektrische gitaar, is zo’n album waar je eindeloos naar kunt blijven luisteren." (Writteninmusic; 4 uit 5 sterren)
"Lage heeft er geen moeite mee om in zijn eentje een podium te houden, zoals hij herhaaldelijk laat horen op deze contrastrijke set van een dozijn originelen, ondanks de onschatbare gastaanwezigheid van saxofonist Levon Henry en de zeer gewaardeerde pianist Kris Davis in zijn vaste bezetting. Er zijn backbeat-smakkende elektrische groovers, pakkende countrypopliedjes, klassieke gitaar-jazz ballads en lyrische thema's die oplossen in free-improv - maar de verhalende beknoptheid van de nummers en de verrassende wendingen in alle snelle solo's van Lage zorgen ervoor dat je blijft hangen. Het openende "Hymnal", een lieflijk akoestisch gitaarminiatuurtje in zacht getokte en soms snel getrommelde akkoorden, lijkt de inleiding van een contemplatieve set. De term 'complete muzikant' wordt te pas en te onpas gebruikt, maar in zowel componeren als improviseren moet Julian Lage er dicht bij in de buurt komen." (Jazzwise; 4 uit 5 sterren)
