"Het speelplezier straalt van de eerste tot de laatste seconde van de productie af. Het kwartet gaat van start met het stevige "Dduddu" om daarna over te schakelen naar het ballad-achtige "Crawlinger" met een hoofdrol voor Roberts, die zijn cello beurtelings laat zingen en kreunen. Hij kan echt fantastisch strijken en de meest ongelooflijke geluiden aan zijn instrument ontlokken. Impressionistisch is "Aneez", waarin de musici met elkaar een soort gesprek voeren waarbij ze voortdurend met elkaar ideeën uitwisselen. Losjes klinkt "Dusksus" waarin Morgan met de juiste accenten op indrukwekkende wijze de grote lijn bewaakt. Speels en avontuurlijk is de "Flagey Blues Edition X", een hoogtepunt van dit album. Roberts eist de hoofdrol op in het slotstuk "100 Years" en uitbundig zingend sluit hij het met de drie medemusici het buitengewoon geslaagde optreden af. Een meer dan bijzondere productie vol muzikale verrassingen: goed dat dit topmoment in de Belgische jazz voor het nageslacht is vastgelegd!" (Jazzenzo)
"Er is wel het e.e.a. aan de hand bij deze hardbopcollectie uit 1960: minder Booker Little en meer artiesten dan er op de cd staan vermeld. Een kort onderzoekje bevestigde wat het oor al vermoedde: de acht nummers komen uit drie sessies, waarvan er slechts één de trompettisten Little en Donald Byrd bij elkaar heeft (drie nummers). Op de overige sessies staan resp. Little en trombonist Curtis Fuller (twee nummers) en Byrd en baritonsaxofonist Pepper Adams (drie nummers). Adams is een van de zes artiesten die niet op de cd staan vermeld. Om de zaken nog ingewikkelder te maken: zowel de sessie met Little en Byrd als die met Little en Fuller hebben extra trompettisten niet genoemd - resp. Marcus Belgrave en Don Ellis. Het volstaat te zeggen dat het dan niet eenvoudig is om uit te zoeken wie de trompetsolo's speelt. Het lijkt er echter op dat Little slechts op één, mogelijk twee, nummers solo's speelt. Over het geheel genomen zijn de nummers van Byrd/Adams het meest consistent. (Allmusic)
"Charles Lloyd vierde zijn 87ste verjaardag eerder dit jaar met een concert in Santa Barbara. De saxofonist en fluitist speelde er in een trio met pianist Jason Moran en gitarist Martin Sewell. Dat beviel zo goed dat ze snel de studio ingegaan zijn om het momentum vast te houden. Het resultaat "Figure In Blue" is – een jaar na de ook al zo fraaie dubbelaar "The Sky Will Be There Tomorrow" – opnieuw een hoogtepunt in de herfst van zijn rijke carrière geworden. Niet alleen is de toon van Lloyds tenorsax prachtig vol en scherp tegelijk, het samenspel met Moran en Sewell is minstens zo fraai. Ze geven hem de rust om anderhalf uur lang met lange volronde noten terug te blikken op zijn rijke muzikale leven. En net als alles toch iets wegzakt in voorspelbaarheid, is daar twee keer de schurende bottleneck-gitaar van Sewell, waarna het trio besluit met een ontroerend mooie versie van "Somewhere"." (De Volkskrant; 4 uit 5 sterren)
"The music on the discs is, of course, exceptional. The early 1960s were golden years for Gordon and there are glories here in abundance. Few things in life can compare with the saxophonist's shamanistic performance of "Night In Tunisia" (from Our Man In Paris), and there are many, many other moments of bliss. Devotees may quibble about the inclusion of some tracks, or the omission of others, but really, you can't go wrong." (allaboutjazz)
"Although he has gained a little more recognition in the mid-1990s, Detroit-based trumpeter Marcus Belgrave remains an often-overlooked great. For pianist Kirk Lightsey's quintet set, Belgrave is teamed with tenor saxophonist Jean Toussaint, bassist Santi DeBriano, drummer Eddie Gladden and the leader on six little known pieces; including originals by Kenny Dorham ("Windmill"), DeBriano, Toussaint and a pair from Belgrave. The modern hard bop date has plenty of fine solos and is easily recommended to straight-ahead jazz collectors." (AllMusic)
Klik hier om cookies te accepteren zodat de vertaalmodule kan worden geladen. Het kan zijn dat je de pagina moet herladen.
