"Dit Stevie Ray Vaughan album heeft een enigszins misleidende titel. Dit komt doordat er zowel opnames van het Austin Blues Festival uit 1979 als radio opnames, gemaakt voor KW-FM, op voor komen. ... Dit album van Stevie Ray Vaughan is een album dat ik kan aanraden voor de fans van SRV, die echt alles van deze bluesrock God willen hebben." (Bluestown Music)
Was 29 september 2024 in de Nix, Enschede. Dit was op dat moment zijn recentste album, met veel blues en soms wat bluesrock. "De Duitse zanger-gitarist benadert blues op een volstrekt eigen wijze. Zijn doorgaans gevoelig neergezette eigen composities staan vaak haaks op de standaard bluesstructuren. De gitaarescapades verraden invloeden van Albert King, Otis Rush en Albert Collins, maar net als het de voorspelbare richting opgaat, neemt Kai een averechtse afslag. Daarbij verstaat hij de kunst van het weglaten. Bovendien vult hij subtiel en minimalistisch aan als Hammond of sax het overnemen. "Iceman" is een ode aan Albert Collins, compleet met de staccato-achtige uithalen in diens stijl. Daarin en ook op de twee gastbijdragen van Toronzo Cannon (zang, gitaar) is de toon wat rauwer. De afsluitende instrumentale titelsong is dé parel. Een ballad met elkaar voortdurend omarmende partijen op gitaar en Paul Jobsons piano. Acht minuten vol virtuositeit, maar zoals het hele album zonder egotripperij." (Jazzism)
Klik hier om cookies te accepteren zodat de vertaalmodule kan worden geladen. Het kan zijn dat je de pagina moet herladen.
