"Laten we maar meteen met de deur in huis vallen. "True North" is het beste album dat A-Ha ooit gemaakt heeft. Alle tracks apart hier bespreken gaat te ver, er staat geen zwakke compositie op dit album. Natuurlijk is er eerder al samengewerkt door popgroepen met symfonieorkesten, echter zelden was het resultaat zo mooi als op dit album. Een unieke symbiose van een popgroep en een symfonieorkest. De composities weerspiegelen in gevoel en intensiteit de omgeving waarin het album is opgenomen. Althans, zo kan ik me dat voorstellen want ik ben nooit boven de poolcirkel geweest. a-ha laat je als luisteraar deze reis maken, met hen als gids. "True North" is een topalbum. (cijfer: 9/10)" (Maxazine)|
"Te midden van zijn samenwerking met Vangelis en bijdragen aan Mike Oldfields Crisis brak Jons derde soloalbum behoorlijk wat potten in 1982. Eindelijk wist hij zijn esoterische geluid te combineren met een toegankelijkere stijl en die te hullen in een poppy jasje. Overigens zonder dat we hier met een mainstream plaat te maken hebben, want Animation is allesbehalve een makkelijk album. Met deze heruitgave gaat eindelijk een langgekoesterde wens voor veel Anderson fans in vervulling. Eindelijk is het gelukt om Animation te remasteren van de oorspronkelijke tapes. Dat lukte in 2006 niet en leidde toen tot die abonimabele heruitgave op een ander vrij onbeduidend Engels label. Nu vult Esoteric dat gat volledig op, inclusief twee bonus tracks die vijftien jaar ook al de extra tracks waren, maar ook nu geldt: beter kan het geluid niet, zeker gezien de herkomst van The Spell. Een lang verloren gegane cassette uit een doos bij Anderson op zolder." (Progwereld)
The Deluxe Edition includes a version of the original studio album newly remastered by renowned producer Steven Wilson, and - for the first time ever - a complete recording of the band's March 1994 performance in Paris, which has been expanded with nine unreleased tracks. The live music on the sets highlights Marillion's April 29, 1994 concert at La Cigale in Paris. Newly remixed by Michael Hunter, the music includes a performance of Brave in its entirety, which first appeared in 1996 on the band's double live album, Made Again. Those recordings have been expanded with nine unreleased tracks, including live renditions of fan favorites like "No One Can," "Easter," "Waiting To Happen" and "Hooks In You".
Black Rain is het vijfde album van Fish On Friday, sinds de opricht in 2010. Van oorsprong was Fish On Friday een Belgisch duo, bestaande uit de toetsenisten Frank Van Bogaert en William Beckers. Al snel trad de Californische gitarist Marty Townsend toe. Sinds Godspeed (2014) is bas- en stickvirtuoos Nick Beggs (o.a. Steven Wilson) tevens vast lid. Stilistisch uit men zich middels symfopop, waar een liefde voor het repertoire van bijvoorbeeld The Alan Parsons Project, Barclay James Harvest, maar ook verzorgde eightiespop in doorklinkt. Black Rain ligt rechtstreeks in het verlengde van de voorgangers, ook al blijkt William Beckers de band te hebben verlaten. Liefhebbers van complexe composities of gevoelvolle zang moeten elders zoeken, maar als je van toegankelijke en van een duidelijke structuur voorziene songs (OK, op één stuk van maar liefst 8 minuten na) houdt en van gelaagde producties vol hoofdtelefoondetails, dan ben je bij Fish On Friday -opnieuw- aan het juiste adres.
Voor de MTV Unplugged-shows speelde A-Ha zomer 2017 een show op het Noorse eiland Giske, tijdens de midzomernachten, ofte summer solstice. Ze speelden er 17 songs in volledig nieuwe arrangementen, twee nieuwe songs én twee covers, alles op 'vintage' akoestische instrumenten, waaronder diverse strijkers. A-Ha brak door in het gouden tijdperk van MTV met de iconische song en dito video "Take On Me", wat deze Unplugged-sessie voor datzelfde MTV, meer dan 30 jaar na dato, nog specialer maakt. (bron: Universal) De band wordt bijgestaan door vier bijzondere gasten. Eerst de Amerikaanse zangeres Lissie, geboren in het oprichtingsjaar van A-Ha (1982). Dan Ingrid Helene Håvik (1987), die nog geboren moest worden toen A-Ha doorbrak. Ze is de leadzangeres van de in Noorwegen zeer populaire alt.popband Highasakite (High As A Kite aan elkaar geschreven). Dan volgen twee collega-jarentachtigiconen: Echo & The Bunnymen-zanger Ian McCulloch (in twee songs, waaronder de eigen klassieker "The Killing Moon") en Alison Moyet.
Dit Britse trio maakte tussen 1975 en 1984 vooral naam als live act, mede door verrassende covers van Queen's Bohemian Rhapsody, Dreamer (Supertramp) en Hocus Pocus (Focus). Deze nummers zijn ook terug te vinden op het titelloze debuut album uit 1976. Het tweede ("Kinetic Energy" uit 1978) en vierde ("Machines" uit 1982) album zijn op deze heruitgave uit 2001 samengebracht op een enkele CD. Opvallend is dat beide albums worden afgesloten met verschillende versies van Tchaikovsky's "1812 Overture". Alle leden beschikken over prima vocalen getuige de vele meerstemmig gezongen nummers. (GT, Muziekbank)
Na het tegenvallende succes van het eerste solo-album van Jerney Kaagman, "Made On Earth", verscheen in 1987 "Run", volwassener en professioneler opgezet dan zijn voorganger. "Run" kent meer een eenheid qua nummers in tegenstelling tot "Made On Earth" die juist zo werd gekenmerkt door veel diverse stijlen. Even zag het er naar uit dat er een LP zou verschijnen met een helft oude, heropgenomen Earth and Fire-hits en de andere helft gevuld met nieuwe Jerney solo-nummers, maar uiteindelijk besloot men toch van dit concept af te zien. De opnames van "Run" vonden in september 1987 plaats in de Wisseloord-studios in Hilversum. De productie was in handen van Ton Scherpenzeel (zang) en Bert Ruiter (instrumentatie), en medewerking is o.m. verleend door Ab Tamboer (drums), Age Kat (slaggitaar), Edwin Schimscheimer en Ton Scherpenzeel (beide toetsen/synthesizers). De schrijvende media liet zich van haar positiefste kant zien en het album "Run" werd lovend ontvangen, maar hits bleven uit. (Bron: website Earth & Fire).
Edward Reekers was nog geen 2 jaar zanger van Kayak toen hij al een solo-album mocht opnemen. Hoewel hij in interviews liet weten 'Kayak niet te willen imiteren' valt hij wel terug op zijn bandmaten Johan Slager (gitaar, bas) en drummer Max Werner. Slagers herkenbare gitaargeluid zorgt al in de openingstonen van het album voor een onmiskenbare Kayak-referentie. En ook al is Kayak-componist Ton Scherpenzeel niet betrokken (Reekers speelt zelf toetsen!), we horen clever vormgegeven symfonische poprocksongs, die zo op een album als "Starlight Dancer" hadden gepast. Een andere referentie, nog versterkt door de gebruikte synthesizers, is "A Curious Feeling" (1979) van Genesis-toetsenist Tony Banks, met name in de volle sound van "Valley Of The Shadow Of Day" en het titelnummer. Opmerkelijk: Ab Tamboer en Gerard Koerts van Earth & Fire leverden enkele strijkersarrangementen. Onder de 5 bonustracks vinden we een single, geproduceerd door Sandy Coast-zanger Hans Vermeulen (die daar ook compositorisch aan bijdroeg).
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
