"“Ik heb zo’n goed gevoel bij de nummers op dit album en met Billy Gibbons, Brian May en Tim Montana die meedoen is het de hemel voor gitaristen”. Aldus oudgediende en levende legende Steve Cropper over zijn album "Friendly Town". Met 13 nummers levert Cropper een waardige opvolger voor "Fire It Up", warme soulvolle rock en blues vormen het leeuwendeel van het album dat weliswaar zijn naam draagt maar nergens een grote Cropper show is. De bandleden krijgen allemaal ruimschoots de ruimte om hun talenten te etaleren en met muzikanten van wereldklasse legt die keuze bepaalt geen windeieren. Stuk voor stuk zijn de liedjes vakkundig in elkaar gezet waarbij de invloeden die de man nou eenmaal met zich meedraagt nooit ver weg zijn. De liefhebbers van verwarmende en soul doordrenkte gitaarmuziek mogen deze release eigenlijk niet missen. Met "Friendly Town" levert Steve Cropper misschien wel een heerlijke soundtrack af, aan de muzikale omlijsting zal het in ieder geval niet liggen." (Blues Magazine)
"Fan en verzamelaar zijn van meestergitarist Joe Bonamassa is over het algemeen geen goedkope aangelegenheid. De man staat erom bekend in rap tempo nieuwe releases, hetzij studiomateriaal dan wel live albums uit te brengen. Dan ligt natuurlijk overdaad en overbodigheid op de loer maar gelukkig is daar bij deze artiest zelden sprake van. Joe's debuut in de legendarische Hollywood Bowl is er een om je vingers bij af te likken. Heerlijke uitvoeringen van onder andere Last Curtain Call, Sloe Gin en de vooruitgeschoven single "Twenty-four hour blues" krijgen een extra dimensie door de ondersteuning van een 40-koppig orkest welke een fantastische toevoeging aan de nummers biedt. Met deze toevoeging aan zijn reeds omvangrijke discografie bewijst Bonamassa onomstotelijk tot de allergrootste bluesgitaristen aller tijden te behoren. Het is een dure bezigheid om het oeuvre van deze man compleet te houden, maar dit is verplichte kost!" (Platomania)
"Als er één muzikant bewijst dat je met goede muziek en hard werken een flinke fanschare kunt opbouwen dan is het wel Joe Bonamassa. De Amerikaanse gitarist is bijna continu op pad en als hij dat niet is, zit hij in de studio om muziek op te nemen. Hij brengt regelmatig nieuwe albums uit en het aantal gastoptredens dat hij heeft verzorgd is niet bijna niet meer te tellen. Hij werkte met iedereen samen, van Walter Trout en Jimmy Barnes tot John Hiatt. Het is inmiddels traditie dat hij na elke studioplaat een concertregistratie uitbrengt en dit jaar is dat niet anders. "Tales Of Time" is de liveplaat na "Time Clocks". Als uw recensent goed heeft geturfd is dit zijn 17e live album. Dat riekt naar overdaad, maar gelukkig zijn acht van de tien nummers op het album afkomstig van Time Clocks zodat we niet met een enorme overlap met vorige liveplaten te maken hebben." (Written in Music)
"De releaseparty voor dit album was in… Grollo. Heel vreemd is dat niet. Erwin Java (67) speelde van 1986 tot 2011 bij Harry Muskee (in onder meer Cuby + Blizzards). Java draait al vijftig jaar mee (bands varieerden van White Honey, Herman Brood & His Wild Romance tot King Of The World) en zijn laatste klus was een theaterreeks om Muskee mee te eren: "Cuby’s Blues". In die samengestelde band was ook de in Sheffield geboren zanger/gitarist Sean Webster (47) actief. Het klikt tussen de mannen. De rauw-hese, soulvolle stem van Webster en de lyrische solo’s van Java zorgen voor vuurwerk, als je tenminste van ouderwets degelijke, melodieuze blues, rock, een beetje soul en soms een slepende ballad houdt. Vooral geen vernieuwing verlangen, hoewel dit alle tien knappe, in vrije coronatijd geschreven songs zijn over onderweg zijn, oud hartzeer, eenzaamheid en nieuwe liefdes. Meer moet dat niet zijn. Knappe plaat van twee mannen met een live-reputatie om u tegen te zeggen." (OOR)
"Walter Trout, de eeuwige overlever van de bluesrock, is misschien op sommige plaatsen gebroken, maar zelfs de gebroken moderne wereld en de persoonlijke ontberingen die hij heeft doorstaan, hebben hem niet onherstelbaar beschadigd. Het album begint met het titelnummer "Broken" en eindigt met een nummer dat "Falls Apart" heet. Daartussenin is het een mengelmoes van woede en sereniteit, terwijl het veerkrachtige icoon van het genre "altijd vasthoudt aan hoop" te midden van de vlek van dystopie. Het openingsduet met Beth Hart is een 'match made in bluesrock heaven'. Het thema van hoop komt duidelijk naar voren in de relaxte shuffle van "Courage In The Dark", waarbij Trout diep graaft voor de beste solo van het album, zonder twijfel." (Blues Rock Review; waardering 8 uit 10) Bevat naast een duet met Beth Hart ook een samenwerking met Dee 'Twisted Sister' Snider!
"Het uit 1991 stammende 24 Nights, gaf een uittreksel van de concerten die Eric Clapton eerder gaf in de beroemde Royal Albert Hall in Londen. Het bijzondere van deze concerten was dat vanaf 1989 er thema-avonden waren, waarbij er een kleine band, een grote band, een bluesband en een band met orkest centraal stond. Op "24 Nights" was een aantal opnames van 1990 en 1991 terug te vinden. Aangezien dit zeer fijne concerten waren, was er van begin af aan de roep om meer werk Dat gebeurt nu dan eindelijk. De muziek is gegroepeerd in drie delen zodat er nu duidelijk een afbakening is tussen de kleine en grote band (hier ‘rockband’ genoemd), de bluesband en de ‘orkest-band’. Elf van de vijftien nummers op de originele uitgave zijn ook hier terug te vinden, maar zijn hier wel opnieuw gemixt en gemasterd. Daarnaast vinden we logischerwijs een schat aan niet eerder uitgebracht materiaal dat een mooie indruk geeft van hoe het ruim dertig jaar geleden geweest moet zijn in de Engelse hoofdstad." (Platomania)
"In 2003 bracht Joe Bonamassa "Blues DeLuxe" uit, een verzameling covers van bluesklassiekers van o.a. B.B. King, John Lee Hooker, Robert Johnson en Buddy Guy. Voor hem betekende het de doorbraak naar het grote publiek. Bonamassa’s zestiende album, zijstapjes, hobbyplaatjes en samenwerkingen met anderen niet meegeteld, is een vervolg op die plaat. Stond op deel 1 de blues nog centraal, op deel 2 is de begeleidingsband uitgebreid met een fikse blazerssectie en put Bonamassa een flink wat nummers uit de rhythm & blues, zoals "Twenty-Four Hour Blues" (Bobby ‘Blue’ Bland), "It’s Hard But It’s Fair" (Bobby Parker) en "I Want To Shout About It" (Ronnie Earle). Bonamassa’s zelfgeschreven "Hope You Realize It" neigt zelfs naar funk. Daartegenover staan songs van Guitar Slim ("Well I Done Got Over It") en Fleetwood Macs Peter Green ("Lazy Poker Blues"). De invulling is zoals we die van Bonamassa kennen, met robuuste vocalen en een gierende Stratocaster. Niks nieuws onder de zon, maar wel lekker op z’n tijd." (OOR)
"De Amerikaanse gitarist, zanger en songwriter Kenny Wayne Shepherd is nu te scharen onder de veteranen der bluesrock. Op zijn 18de bracht hij debuut "Ledbetter Heights" (1995) uit, die 2 jaar later werd opgevolgd door zijn meest succesvolle album: "Trouble Is?" Het album bestaat nu dus 25 jaar. Voor die gelegenheid komt de fenomenale gitarist met een volledige heropname van dit album (inclusief een bonustrack) en vergezeld van een Blu-ray met documentaire plus een concert, opgenomen in z'n geboorteplaats Shreveport, Louisiana. Meerdere elementen van de heropnames waren identiek aan de originele, waarbij Shepherd exact dezelfde Fender Stratocaster en originele pedalen gebruikte. Bijzonder! De sound is nu voller en vetter, noem het maar meer gerijpt. De songs zin dan ook jaar in jaar uit gespeeld. Het is een aaneenschakeling van killer tracks! Sterk, krachtig en bol van de energie. Kenny?s vlijmscherp gitaarwerk, de krachtige, donkerbruine stem van Noah Hunt en de immer stuwende ritmesectie." (Bluesmagazine)|
"Trower heeft altijd een voorkeur gehad voor mannelijke zangers met een eigen, soulvol geluid. Des te opmerkelijker dat Trower voor zijn nieuwste project met een vrouwelijke vocaliste op de proppen komt. En wat voor één! De New Yorkse Sari Schorr beschikt over een mooi rokerig stemgeluid vol soul. En de combinatie Trower/Schorr blijkt op "Joyful Sky" een schot in de roos. Speciaal voor Schorr schreef Trower een aantal songs die wat meer richting rhythm & blues gaan, dan de bluesrocksongs die we van hem gewend zijn, al blijft de blues altijd de basis van zijn songs. Op "Joyful Sky" laten Robin Trower en Sari Schorr horen dat ze een perfecte combinatie vormen. Sari Schorr kan zich geen betere gitarist/songwriter naast zich wensen dan Robin Trower om haar talent tot ontplooiing te laten komen. En Trower bewijst eens te meer dat-ie een geweldige bluesgitarist is, die zich op elk album weer weet te vernieuwen." (Bluestown Music)
“Kenny weet hoe je een ouderwets goed album moet afleveren. Zoals in de jaren zeventig staan er negen nummers op "Dirt On My Diamonds" volgens het principe less is more. Kenny Wayne is de veelzijdig gitarist die zijn hand niet omdraait voor een stukje bluesrock, country, pop of soul. Virtuoos gitarist met een prima stem die zelf schrijft en produceert. Wat wil je nog meer? Je luistert wederom naar een goed uitgebalanceerd topalbum met opvallend daarbij 1 cover. "Saturday Night Is Alright For Fighting" van Elton John uit 1973 wordt hier wel heel erg fraai gespeeld. En dan de uitsmijter van dit album; maar liefst ruim zes minuten lang een overheerlijke blues "Ease On My Mind". Kenny Wayne heeft nergens een donker, zwartgallig werk willen afleveren, maar lichtvoetig en een vrolijke ondertoon, soulvol hier en daar. En dat beloofd wat voor volume 2. Een fijngeslepen ruwe diamant, dit "Dirt On My Diamonds".“ (Platomania)
"De man die al meer dan 30 albums op zijn naam heeft staan en aan vele albums van andere artiesten zijn bijdrage heeft geleverd, brengt aan de vooravond van zijn tour door Nederland in maart volgend jaar een live-album uit. Robben Ford neemt ons mee op een muzikale ontdekkingsreis waarin hij -en niet alleen hij, ook zijn bandleden- zijn ziel en zaligheid legt in iedere noot die hij speelt. Dit album is live opgenomen in 2021 in ‚the City Winery‘ in Nashville en was het eerste concert wat Robben Ford speelde na de covid-lockdown. De man heeft zoveel klasse, dat dit niet een uitbundige, van enthousiasme overlopende plaat is geworden, maar een intensieve luisterervaring waarin minder meer is! Wie van de muziek van onze alle eigenste John F Klaver houdt, is bij Robben Ford ook aan het goede adres. Het album beweegt zich muzikaal tussen jazz-achtige en bluesy stukken, gezongen wordt er maar op twee van de acht stukken." (Blues Magazine)
With Just Like That…, her first new album in more than six years, Rock and Roll Hall of Famer Raitt continues to draw on the range of influences that have shaped her legendary career, while creating something that speaks to the circumstances and challenges of these unprecedented times. Raitt recorded Just Like That… last summer with collaborators old and new. Longtime bassist James “Hutch” Hutchinson and drummer Ricky Fataar return to their posts, while new additions Glenn Patscha and Kenny Greenberg lend keyboards, backing vocals, and guitar. George Marinelli, Raitt’s longtime guitarist and songwriting partner, also returns for the track “Livin’ for the Ones.” Raitt produced the album herself in collaboration with engineer Ryan Freeland. “On this record, I wanted to stretch,” Raitt noted. “I always want to find songs that excite me, and what’s different this time is that I’ve tried some styles and topics I haven’t touched on before.” (Bluesmagazine)|
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
