Samenwerking tussen Spinvis en Saartje van Camp, in zeer gelimiteerde oplage op CD uitgebracht. Kintsukuroi is een gedanste opera over het leven van een seismoloog. Op een klein eiland voor de kust van Japan ontmoet hij een vrouw. De liefde van zijn leven. Als zij verdwijnt in de golven van de tsunami van 2011, weigert hij haar dood te aanvaarden en blijft haar zoeken. In de trillingen van de aarde die hij registreert met zijn seismograaf leest hij haar hartslag. (bron: Platomania) Op het nummer "Goochelaars En Geesten" na betreft het allemaal speciaal voor de voorstelling gemaakte muziek. Het is een mengeling van typische Spinvisliedjes, instrumentale, naar klassiek en soundtrackmuziek neigende passages en stukken waarover het verhaal gedeclameerd wordt, door Alex Roeka, Thomas Höppener en Thijs Prein.
Enkele van haar CD's waren al een tijd lang niet of nauwelijks leverbaar, vandaar dat Patty Trossèl in 2010 een compilatie samenstelde ui "La Gabbio D'Oro", "Eine Frau Für Die Liebe" en "Witchwaltz". En dus horen we de zangeres, die vaak als een soort hedendaagse, Nederlandse versie van Marlene Dietrich klinkt, afwisselend in het Duits, Italiaans en Engels zingen.
Muziektheatervoorstelling naar de verhalen van Marten Toonder. De composities en arrangementen zijn van de hand van Ton Scherpenzeel (Kayak, Youp van 't Hek), de liedteksten van Coot van Doesburgh. Het verhaal, dat dus gezongen door de diverse karakters uit de doeken wordt gedaan, gaat als volgt: Sinds Ivy, de beeldschone Trullenhoedster in Rommeldam is gearriveerd gebeuren er vreemde dingen in het anders zo rustige stadje, Waarvoor dient toch die poort op de heide en waarom verdwijnen één voor één alle mannen uit de stad? Als heer Olivier zich met de kwestie gaat bemoeien wordt het alleen maar erger. Zal Tom Poes in staat zijn weer op tijd een list te verzinnen?
Een adembenemende reis door de wereld van Cirque Du Soleil, met fantastische elementen die afkomstig zijn uit diverse van de in totaal 20 Cirque Du Soleil-shows, waaronder "Kà" , O en "The Beatles - Love"! Visionaire filmmakers James Cameron (Avatar) en Andrew Adamson (Shrek) laten je een spectaculair filmavontuur beleven dat je nooit meer zult vergeten. Spring, zweef, zwem en dans mee met de fabelachtige artiesten van Cirque du Soleil tijdens hun magische reis waarbij ze een jong stel een wereld laten zien die je verbeelding te boven gaat. (bron: Cirque Du Soleil)
De muziek op deze CD werd door muzikale alleskunner Beppe Costa gecomponeerd voor de productie "Bloedband" van muziektheatergezelschap Orkater. De voorstelling uit 2007 is geschreven door Geert Lageveen en Leopold Witte en geregisseerd door Gijs de Lange. Het stuk gaat over hoe kinderen ouders worden en ouders weer kinderen van hun kinderen. Beppe Costa (Caluso, 1956) is een Nederlands acteur, componist, muzikant en documentairemaker van Italiaanse afkomst. Costa begon als folk-muzikant in Noord-Italië en kwam in 1984 naar Nederland. Hij speelt al lang met Orkater en trad op in televisieprogrammas als Koefnoen, 't Schaep met de 5 pooten en Villa Achterwerk.
Although Michael Ondaatje is named as main artist for this release, he has nothing to do with the music on it. The music on this release is the music for the theatre production of his book "Buddy Bolden's Blues", performed in the Schillertheater NRW in Wuppertal. Ondaatje is best known for his Booker Prize-winning novel, The English Patient, which was adapted into an Academy-Award-winning film. (bron: Discogs) tekst in de inlay: Europäische Erstaufführung Buddy Boldens Blues (Coming Through Slaughter) von Michael Ondaatje Für die Bühne adaptiert von Michael Ondaatje, D.D. Kugler und Richard Rose Deutsch von Adelheid Dormagen Regie: Holk Freitag Ausstattung: Wolf Münzer Musikalische Leitung: Otto Beatus. Muzikaal horen we diverse vormen van jazzvormen uit de eerste helft van de 20ste eeuw, soms vermengd met blues.
"Songs from Bram Stoker’s Dracula together with some of Kilar’s lesser-known efforts. The King of the Last Days, Roman Polanski’s Death and the Maiden, and Kilar’s most obscure works, The Beads of One Rosary and Pearl in the Crown, offer a point of reference for Kilar’s talents before Francis Ford Coppola snapped him up. It is through these older scores that one can hear Kilar’s early studies for his tragic vampire themes. The desperate mood of the music for Death and the Maiden has more than a passing resemblance to the retrospective and romantic moments between Mina and Drakul. And, via glorious writing for timpani, you can almost hear the violent character of "The Storm" ripping through "Miserere." (soundstagenetwork) The Polish National Radio Orchestra play with commitment and passion. The strings especially sound impressive and as far as I can tell their performances are ideal. The Cracow Choir are strong and well balanced and the whole enterprise well presented and with commendable music. (musicweb)
" "A series of private rehearsal recordings," notes the album cover, and inside are performances by composer Kurt Weill and lyricist Ira Gershwin, demonstrating songs written for two Weill projects of the mid-'40s, the 1943 Broadway musical One Touch of Venus and the 1945 movie musical Where Do We Go from Here? Accompanied by Weill at the piano, Gershwin sings these songs spiritedly in his distinct New York accent, Weill piping in in his high German tenor at points in "The Nina, the Pinta, the Santa Maria." Gershwin's wit and wordplay are on display even on these minor efforts. The songs from One Touch of Venus, with lyrics by Ogden Nash, are much better remembered, particularly "Speak Low" and "That's Him." Weill alone handles this material. Of course, these are not polished, professional performances intended for the public to hear, but they will fascinate fans of show music." (William Ruhlmann)|
"Op NIET GESNOEID werd een 'theatraal concert' vastgelegd waaraan dit voorjaar (1995) behalve Karin Bloemen nog vijf theatervrouwen meewerkten: Zangeres Leoni Jansen, actrice Adelheid Roosen, kleinkunst-studente Ricky Koole en twee Amerikaanse zangeressen, de klassiek geschoolde Carolyn Watkinson en 'soulsinger' Rocq-E Harrell. Het negenkoppige orkest van Onno Krijn begeleidt de vrouwen in tal van ensemble- en solonummers. Die lopen uiteen van ingetogen ballads en zelfs hymnen tot uitbundige pop- en soulsongs: van bekende, al dan niet vertaalde covers van Chi Coltrane en Stevie Wonder tot nieuwgeschreven repertoire. Hoogtepunten van de cd zijn twee liedjes die Adelheid Roosen respectievelijk als soliste en in duet met Karin Bloemen brengt: Het indrukwekkende, parlando gezongen 'Wie' van Liselore Gerritsen en het aanstekelijk popdeuntje 'So lonely' van The Police, hier vertaald als 'Zo eenzaam'." (Trouw)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
