"De erfenis die BBC-DJ John Peel aan de wereld naliet is immens. Meer dan 2.000 artiesten namen samen ruim 4.000 sessies op, dus het is niet zo vreemd dat er steeds weer pareltjes uit die oceaan aan muzikale pracht worden opgevist. Zoals de sessies van Bonnie Prince Billy. Met openingstrack "(I Was Drunk At The) Pulpit" gaan we gelijk terug naar 1993, toen Will Oldham zijn muziek nog onder de naam Palace Brothers opnam. Het nummer blijkt in de tien jaar later opgenomen versie gerijpt als een goede whisky, die na al die jaren nog veel meer van zijn karakter en donkere ondertonen laat zien. Bijzonder is ook Oldhams versie van The Cross van Prince. Hij nam het nummer, afkomstig van "Sign O The Times", op in 1994 en brengt het op indrukwekkende wijze terug tot zijn essentie. En die kenmerkende, intense spaarzaamheid blijft hier twaalf nummers lang overrompelen." (Martijn Koetsier, Platomania)
"'Now is the time to try something new!', meldt het hoesje. Vreemdzanger en rootsmuzikant Will Oldham AKA Bonnie 'Prince' Billy spant ditmaal samen met de avant-gardistische geluidsmanipulatoren van Bitchin Bajas. Met dit album is niets mis, mits je openstaat voor een avontuur dat middels jams en het debiteren van mantra's gestalte heeft gekregen. Oldham bezigt teksten die overeenkomen met die van gelukskoekjes. Dat levert songtitels op als "May Life Throw You A Pleasant Curve", "Show Your Love And Your Love Will Be Returned" en "You're Not Superman". Meer dan Oldham trekt Bitchin Bajas de aandacht naar zich toe middels het gebruik van synthesizers waaruit lappen geluid worden getoverd die refereren aan ambient, avant-folk en Krautrock. Uitermate intrigerende hoofdtelefoonmuziek." (René Megens, Oor) Denk ook aan de samenwerkingen van Brian Eno en Robert Fripp uit de jaren zeventig: de aangehouden 'drones' hebben meermalen de sfeer van de 'infinite guitar'-geluiden en andere loops die het duo produceerde.
"De toevoeging The Cairo Gang doet vermoeden dat Bonnie Prince Billy zich hier begeleid weet door een uitgebreide band. Dat is niet het geval (The Cairo Gang is één persoon: Emmett Kelly, HB). Will Oldham gaat met wat hulp gewoon weer zijn eigen gang. Dat leverde soms gedrochten van albums op, zoals het aalgladde recycling-debacle "Sings Greatest Palace Music". Ditmaal biedt hij klasse. Kwamen op zijn vorige album "Beware" nog strijkers, blazers en klapvee voorbij, de aanpak is nu een stuk elementairder, ondanks wat koorwerk. Centraal in de sobere melancholiedjes staat de weemoedzang van Oldham. Daarmee brengt hij een suggestieve serie trefwoorden, die de opmaat zouden kunnen zijn voor een roman vol zuidelijke sfeer. Net als op "Beware" doet Oldham ditmaal soms denken aan David Crosby. Het uitgestrekte "Thats What Our Love Is" had zo op Crosbys meesterwerk "If I Could Only Remember My Name" gekund. Een kleine 25 albums onderweg en nog steeds relevant, dat is weinig collegas gegeven." (René Megens, Oor)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
