"Begin 2023 bracht de (vlak daarna in maart overleden, HB) componist zijn laatste album "12" uit, waaraan hij werkte t.t.v. de therapieën die hij onderging vanwege zijn ziekte. Het is een verzameling schetsen, een therapie in geluid, een verzameling werken die ieder de datum van componeren als titel hebben meegekregen, op de laatste 2 nummers na gepresenteerd op volgorde. Brommende dekens van synthesizergeluid en de trouwe piano maken de dienst uit. Sakamoto toont zich een meester der stille betekenis. Waar dit soort stilte-met-synthesizer-en-wat-piano-platen vaak op een saaie bedoening uitdraaien die best geschikt is als behang voor een hippe galerie, weet Sakamoto de hele plaat door te boeien. In "20211201" horen we hem rustig ademen, in-uit-in, terwijl hij de toetsen met chirurgische precisie indrukt. Die ademhaling is de rode draad van het album. Het dagboek "12" is een prachtplaat, een geluidsdagboek van een veteraan die voor zichzelf en het leven componeert – doeltreffend, met geen noot teveel." (OOR)
"The Revenant" is the new movie by Alejandro G. Iñárritu, one year after the brilliant and Oscar winning "Birdman", and after "Biutiful", "Babel", "21 Grams" and "Amores Perros". "The Revenant" is starring Leonardo DiCaprio and Tom Hardy. "The Revenant" is the great favorite for the upcoming Academy Awards Ceremony 2016! The soundtrack has been composed by Ryuichi Sakamoto and it's just a mind-blowing score. This album can also be considered as "the new album by Ryuichi Sakamoto". It was recorded with long-time his collaborator Alva Noto and also features additional music by Bryce Dessner. (bron: Milan soundtracks)
Verstild gehouden orkestarrangementen van veelal bekende Sakamoto-composities, waaronder fragmenten uit de soundtracks voor Merry Christmas Mr. Lawrence en The Sheltering Sky. Sakamoto's eigen pianospel is juist door z'n spaarzaamheid wel van een grote zeggingskracht binnen de ontspannen voorbijglijdende muziek, die liefhebbers van populaire neo-klassieke componisten als Einaudi en Richter vast zal aanspreken.
"Sakamoto cites nature, everyday objects, and sculptures as influences on "Async", and its pieces incorporate recordings made outdoor as well as at museums, including a sound sculpture designed by Harry Bertoia. In addition to Sakamoto's piano playing and electronic processing, "Async" features intimately recorded acoustic instruments (including a shamisen and a singing bowl), guitar/laptop wizardry from Christian Fennesz, and orchestral elements. The focus was to combine musical as well as non-musical sounds, and it seems to function as scenes from daily life as well as musical compositions. As the album title suggests, the individual parts of most of the album's pieces move at different rhythms or intervals, making them seem random at first. As academic and non-emotional as all this might seem, Sakamoto still approaches his work from a human perspective, and there's more melody than there might appear on the surface. The album might be sparse, but it isn't hollow." (Paul Simpson, Allmusic; 4 uit 5 sterren)
Soundtrack van Sakamoto bij de film over schilder Francis Bacon met Derek Jacobi in de hoofdrol. Volgens een recensie is de soundtrack 'een van de beste onderdelen van de film, nooit te opdringerig, en een afspiegeling van het langzaam aftakelende leven van de personages'. [freq.org.uk]
Intieme klassieke kamermuziekversies van dertien van Sakamoto's mooiste thema's. De Japanse componist/toetsenist schreef de meeste van deze melodieën voor films, zoals "Merry Christmas Mr. Lawrence" (1983) en The Last Emperor" (1987). Hij is zelf de pianist in het trio dat hier de stukken vertolkt, dat verder bestaat uit violiste Judy Kang en cellist Jaques Morelenbaum. Vooral Kang geeft met haar subtiele, doch geladen spel extra diepte aan de werken. Het prestigieuze klassiek-label Decca presenteert dit album in een nieuwe lijn, die gewijd is aan zogenaamde neoklassiek-componisten. In dezelfde reeks worden albums van o.a. Ludovico Einaudi, Olafur Arnalds en Max Richter gepresenteerd. Het ligt inderdaad in de lijn der verwachting dat liefhebbers van het verstilde werk van genoemden ook deze CD waarderen. En vice versa.
De soundtrack van de film met David Bowie en Sakamoto himself. Een plaat die destijds veel indruk maakte. De muziek komt het beste tot z'n recht met de beelden, maar zonder blijft het aangenaam.
"A Day in New York is het (onverwachte) tweede deel van zangeres Paula en cellist Jaques Morelenbaum met pianist Sakamoto. Het album neemt de draad op waar het trio gebleven was na hun uitstekende debuut Casa. Dit album werd opgenomen in het huis van Antonio Carlos Jobim in Rio, waarbij zelfs zijn piano werd gebruikt. Na het uitbrengen van deze plaat ging het trio op wereldtournee en langzaam kreeg de muziek een nieuwe waarde voor hen. Waarschijnlijk dankzij de toegevoegde inbreng van gitarist Luiz Brasil en percussionist Marcelo Costa, maar ook dankzij een beter begrip en liefde voor de muziek, die zij elke nacht speelden. Daarom dook de band de studio in, na hun laatste concert in New York, om hun live concert op cd vast te leggen, precies zoals zij dat tijdens de tournee hadden uitgevoerd. Hoogtepunten zijn de klassiekers Desafinado en Joao Gilberto's Bim Bom en Insensitez."(RM)
Chitose Okashiro is one of the warmest and most deeply touching players; acclaimed as "astonishing! It's hard to believe she doesn't have an extra hand or two" (The New York Times), "To my utter astonishment, I was completely bowled over by it."( MusicWeb International, UK), "Im still innocent enough to sit in open mouthed awe ..."(American Record Guide), "She is no ordinary mortal "(Usen Music, Japan) and "discovery of a major pianist "(Répertoire, France), Ms. Okashiro's extraordinary talent for interpreting and expressing a myriad of musical color has earned her an international reputation, wowing audiences across North America, Europe and Asia. (http://www.chitoseokashiro.com)
"Christian Fennesz, Weens tovenaar met gitaar (luister diens prachtalbum "Venice") met Ryuichi Sakamoto, Japans elektronicapionier (Yellow Magic Orchestra). Net als in zijn samenwerking met Alva Noto, nog zon radicale elektronicagast, speelt Sakamoto hier vooral piano, in een tedere, impressionistische, tegen Debussy en Satie hangende stijl. Fennesz zorgt voor de abstractere, elektronische lagen, Ze werkten solo ideeën uit, die pas in de mixfase werden samengevoegd. Toch klinkt iedere noot en elke veeg alsof ze altijd al bij elkaar gehoord hebben, werkelijk waar. Er schuilt een wonderlijke schoonheid in Sakamotos pianospel, dat losjes en ontspannen klinkt. Dat moois wordt door Fennesz van een soort donkere, maar even ontroerende tegenhanger voorzien. Dat leidt samengevoegd, tot een luisteravontuur dat veel meer spanning genereert dan je op het eerste gehoor zou zeggen. Oost, west, akoestisch, elektronisch: zulke tegenstellingen worden hier finaal opgeheven; voorwaar geen kleinigheid." (Jacob Haagsma, Oor)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
