"Voordat hij vooral ging pionieren in de wereldmuziek (en zangeres Neneh en zanger Eagle Eye op de wereld zette), leidde Cherry gedurende de jaren zestig zijn eigen bands en maakte hij een aantal freejazz-albums voor Blue Note. Op Quintets zijn live-opnames te horen uit 1963 en 1966. Met in de gelederen saxofonist Archie Shepp, is op de eerste opnames te horen hoe Cherry nog flink onder invloed staat van zijn leermeester Coleman, in driftige en onrustige oldskool freejazz-uitvoeringen van onder andere twee composities van Thelonious Monk. In 1966 is Shepp vervangen door de Argentijnse saxofonist Gato Barbieri. Er klinkt nu meer rust en zelfverzekerdheid door in onder andere het lange Suite waarin John Coltranes Afro Blue wordt verwerkt. Jammer dat deze opnames, uit Hilversum, van matige kwaliteit zijn. Quintets is vooral een mooi supplement voor wie bekend is met het sterke Blue Note-materiaal van Cherry". (MR, Muziekweb)
"De in juli 2014 overleden bassist Charlie Haden maakte voor het eerst naam in de band van Ornette Coleman. Samen bouwden ze zo tussen 1959 en 1961 de fundamenten voor de free jazz. Haden onderscheidde zich op de vroege platen van Coleman voor Atlantic door zijn buitengewoon vrijzinnige, maar altijd melodieuze basspel, iets wat misschien wel het mooist tot uiting kwam op het album "This Is Our Music" (1961). De plaat bevatte zeven nummers, maar tijdens de sessies eind juli 1960 werden er nog zestien opgenomen. Die verschenen in de jaren zeventig al eens op platen als "Twins" en het aanvankelijk alleen in Japan verschenen "To Whom Who Keeps A Record". Nu zijn ze door het Spaanse Essential Jazz Classics bij elkaar gevoegd en van heldere hoesteksten voorzien op deze dubbel-CD. Een stukje jazzgeschiedenis, geschreven rond een nog immer vitaal klinkend vijfsterrenalbum." (Gijsbert Kamer, Volkskrant; 4 uit 5 sterren)
"Cool" combines three different layers of recordings made by Don Cherry during the blossoming of his organic fascination with aboriginal and ancestral musical traditions. "Amejelo," "Bamboo Night," and "Smiling Faces Going Places" were pulled from the Mu session of August 22, 1969, and consist of multi-instrumental duets with percussionist Ed Blackwell. "Blue Lake" and "East" come from a beautiful session that took place on April 22, 1971, with South African bassist Johnny Dyani and Turkish percussionist Okay Temiz. "Orient" is a portion of an extended ritual conducted on August 11, 1971, with Cherry's wife, Mocqui, operating a tamboura while Dutch percussionist Han Bennink improvised on various instruments including the accordion". (Arwulf Arwulf, Allmusic).
"This was recorded February 1975 at two different days/locations in Germany (A-side on 23rd in Cologne, B-side on the day before in Godorf). There are several bootlegs of these recordings that differ in media and cuts, there never was any official release though. The Cologne performance was filmed for the TV show "Nachtmusik im WDR" and presumably broadcasted (live?). It took place in the same venue (Großer Sendesaal) where Keith Jarrett's famous The Köln Concert was recorded the month before. Don Cherry is credited playing tambura - but he plays the Doussn'Gouni." (Rate Your Music)
"Recorded a little over a month after his groundbreaking work "Free Jazz", this album found Coleman perhaps retrenching from that idea conceptually, but nonetheless plumbing his quartet music to ever greater heights of richness and creativity. This was the first recording of bassist Scott LaFaro with Coleman, and the difference between LaFaro and Charlie Haden is apparent from the first notes of "W.R.U." There's a more direct propulsion and limberness to his playing, and he can be heard driving Coleman and Don Cherry actively, more aggressively than Haden's warm, languid phrasing. The cuts, with titles derived from the works of Sigmund Freud, are all gems and serve as wonderful launching pads for the musicians' improvisations. Coleman, by this time, was very comfortable in extended pieces, never coming close to running out of ideas. This is also one of Ed Blackwell's finest performances. "Ornette!" is a superb release and a must for all his fans and of creatively improvised music." (Brian Olewnick, Allmusic)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
