Vijfennegentig korte artikelen over het privé- en professionele leven van componist Theo Loevendie.
"Erik Bosgraaf, de blokfluitspeler die in barokstijl kan dansen en als een jazzmuzikant kan improviseren, ontmoet de componist Theo Loevendie. Grenzen tussen oosterse en westerse, tussen oude en nieuwe klanken vervagen in de klaterend frisse muziek van deze vrijdenkers. Ze ontmoetten elkaar in de aanloop naar Loevendies opera The Rise of Spinoza, waarin Bosgraaf de figuur van Jacob van Eyck verklankte en sindsdien zijn ze vrienden. En nu is er Loevendies Concert voor blokfluit en barokorkest. Nachklang heet het, als verwijzing naar de technieken en de bezetting van Johann Sebastian Bachs Derde Brandenburger Concert. Dartel en vrij dolt Bosgraaf met Loevendies noten, die hij watervalletjes van puur goud laat sproeien. De andere musici op de cd, vooral Oene van Geel op altviool, gaan enerverende improvisaties aan met de blokfluitvirtuoos op een cd waar je bloed sneller van gaat stromen." (Biëlla Luttmer, Volkskrant, 4 uit 5 sterren).
Twee historische albums, uit resp. 1969 en 1972, van het Theo Loevendie Consort voor het eerst op CD. Ze illustreren mooi de verwevenheid tussen gecomponeerde en geïmproviseerde muziek uit die tijd. Op "Mandela" bestaat het Consort geheel uit jazzmusici en ligt de nadruk op improvisatie in de avontuurlijk jazzsfeer die Loevendie kenmerkt: aansprekende themas, vaak ritmisch georiënteerd, met duidelijk invloeden uit de niet-westerse muziek. Op "Chess!" doen naast jazzmusici ook klassiek geschoolde musici mee en is het gecomponeerde aandeel groter. Hierbij krijgen de muzikanten nog steeds improvisatieruimte. Bij elkaar een mooi beeld van de ontwikkeling van Loevendie als componist en arrangeur. (bron: Nederlands Jazz Archief) " Juist die spannende confrontatie tussen gecomponeerde en geïmproviseerde muziek levert een veel boeiender resultaat op dan de Amerikaanse Third Stream. De gestructureerde werkwijze maakt ook dat deze muziek nu nog volstrekt fris klinkt." (Jazzflits)
"DVD, samengesteld ter ere van de 80ste verjaardag van Loevendie in 2010. Geamuseerd en relativerend kijkt 'ie vanaf de omslag: Wie doet me wat? Die houding spreekt ook uit zijn muziek en opvallend zijn de consistentie en de veerkracht. In de improvisaties van de meester, uit 1988 en 2009, is het hart van Azië uitgestort. Na zijn laatste solo legt Loevendie zijn saxofoon in het mandje van zijn rollator en schuifelt het podium af. Ontroerend zoals de musici achter hem vol liefde naar hem kijken. Even onvergetelijk is de bloedmooie opname van De nachtegaal uit 1982 met een zeer verzorgde, prachtig reciterende Lieuwe Visser (zonder de lolligheid die Kees van Kooten later in het verhaal zou leggen, ook geweldig) en al die goden uit het Ensemble M met Reinbert de Leeuw voorop. De opname van de Six Turkish folkpoems uit 1979 met Dorothy Dorow spant de kroon: zangeres en compositie zijn om verliefd op te worden. Dit werk staat op gelijke hoogte met de Folk songs van Luciano Berio." (Jurjen Vis, Klassieke Zaken)
Bevat ook: Ragtime (uit: Westen) / Mauricio Kagel. The golden shoe / Bang Wenfu. Monsieur Bee Line-eccentric / Faradsch Karajew. Worms is back! / MichielBraam. - 1. Blauwbrug, 1996 / Guus Janssen. 2. Road: Blues / Frederic Rzewski. 3. Distance of jazz, 1998 / Zou Hang. 4. Base, 1994 / Louis Andriessen. 5. Otisplays Arnold, 1996 / David Dramm. 6. Barpianist, 1997 / Theo Loevendie. 7. Honky blues, 1996 / Michael Finnissy. 8. Wat volgt, 1997 / Misha Mengelberg. 9.Touch of the blues, 1998 / Rudi Martinus van Dijk. 10. Gejaagd door de kwint, 1998 / Dolf de Kinkelder. 11. Marinella's blues, 1998 / Luca Macchi. 12. Bass blues, 1987 / Hein van de Geijn. 13. Moldavian blues, 1994 / Burton Greene. - UITV.: Marcel Worms (piano). - Nm Extra 98014
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
