"Hij was altijd al de meest activistische van Crosby, Stills & Nash, en op z'n 81ste flikkert het vlammetje nog steeds. Graham Nash klinkt er zelf ook ietwat verbaasd over, als hij in "Right Now" zingt: ‘Here I am, still living my life’. Want Crosby is begin 2023 overleden en Stills is officieus met pensioen. "Now", 7 jaar na Nash’ voorlaatste studio-album, is een plaat waarop liefde en milde maatschappijkritiek elkaar afwisselen. Nash wil nog wel stevig rocken op "Golden Idol" en "Stand Up", maar de overige nummers herbergen een prettige huiselijkheid, al weet Nash in zijn eentje soms het CSN-peil te evenaren. "A Better Life", een voornemen om een betere wereld achter te laten, roept met zijn behaaglijke zangharmonieën associaties op met CSN&Y-klassieker "Our House". Als Nash, met nog steeds bewonderenswaardig lichte stem, met zichzelf harmonieert, mis je zijn oud-collega’s niet. Niet altijd even spannend, maar gemoedelijk, opbeurend en een tikkie bezorgd als een goede vader." (Volkskrant; 3 uit 5 sterren)
"Nash is misschien niet de meest aansprekende van het Crosby, Stills & Nash-trio, maar de voormalig Hollies-zanger heeft wel een groot aandeel in de mooiste liedjes van dat drietal, of later met Young viertal. Naast liedjes van die combinaties als Marrakesh Express, Just A Song Before A Go en Our House vinden we ook solowerk als Military Madness en Chicago terug en Immigration Man van Crosby & Nash. Naast twee alternatieve mixen op de eerste schijf is het de meer dan prachtige tweede die de aanschaf verplicht. Vijftien demos waaronder de door de Hollies geweigerde demo van Marrakesh Express en andere nummers die later door CSN(&Y) opgenomen zouden worden of het sololicht zouden zien. Het zijn juist die nummers die aantonen dat juist Nash een van de meest creatieve van het trio dan wel kwartet was". (Platomania)
"Er is op weinig vriendschappelijke wijze een punt gezet achter CSN. Jammer natuurlijk. Maar de drie maakten wel vaker los van elkaar muziek en van eenieder verscheen minstens één verbluffend solo-album, waaronder zowel "Songs For Beginners" (1971) als "Wild Tales (1973) van Nash. Dit zesde, zeer persoonlijke solo-album is met afstand Nash' beste sindsdien. Een nieuwe liefde deed kennelijk het creatieve vuur in de inmiddels 74-jarige songwriter oplaaien, getuige een aandoenlijk "Myself At Last" en het ouderwets pakkende "Another Broken Heart", dat eindelijk weer eens onderstreept waarom deze man ooit zo goed bij hitmachine The Hollies paste en waarom hij vervolgens de grootste hitleverancier binnen CSN(Y) werd. Afgezien van het weemoedige "golden Days" richt Nash nu zijn blik op een nieuwe toekomst. Zolang de drie heren zich op het solopad prima zonder elkaar redden, hoeven we om het einde van CSN geen traan te laten." (Dominique vd Geld, Lust For Life; 4 uit 5 sterren) \n\nNB: met 100 minuten lange concert-DVD!
"For his second solo effort, Nash gathered a core aggregate of musicians, many of whom were loosely connected to the CSNY family. These include: Johnny Barbata (drums), Tim Drummond (bass), David Lindley (guitar), and Ben Keith (pedal steel guitar/dobro), and, of course David Crosby (vocals). Also making guest shots were Dave Mason (12-string guitar), Joe Yankee (aka Neil Young) (acoustic piano), and Joni Mitchell (vocals). Musically, Nash retains much of the whimsy that drew folks to his earlier songs. Likewise, the subject matter ranges from political ("Oh Camil" and "Prison Song") to the emotionally naked "Another Sleep Song" and "I Miss You." Nash would bring several of these tunes back to the CSNY fold for their 1974 tour -- including the up-tempo rocking title track, as well as the folkie "Prison Song." It would be another seven years after "Wild Tales" before Nash would issue his next solo album, "Earth & Sky" -- which fared as poorly at its predecessor." (Nigel Planer, Allmusic)
""Wind On The Water" is het tweede album dat David Crosby en Graham Nash als duo maakten, in 1975. Het stel is net terug van een wereldtournee met Stills & Young, de beruchte 1974-tour die later in 2014 eindelijk een CD-release krijgt. Een opvolger van "Déjà Vu" zat in de planning, maar de spanningen liepen weer eens hoog op, zodat de reeds geschreven songs op de diverse soloplaten terecht zouden komen. Een groot aantal hiervan kwam op "Wind On The Water" en het niveau is dan ook erg hoog. Klasse-songs als "Carry Me", "Bittersweet", "Homeward Through The Haze" en de titelsong laten horen hoe goed die opvolger had kunnen zijn. "Wind On The Water is nu opnieuw uitgebracht in deluxe-vorm, met een tweede schijf vol live-opnames." (Bert Dijkman, Platomania; cijfer: 8)
"After a seven-year hiatus, Nash returned to his solo career in 1980. While much of the material may have originated as an on/off collaboration with David Crosby (guitar/vocals), there were only traces of Crosby's input scattered throughout the end product. One primary contribution highlighting the pair is the organic and acoustic "Out On The Island". In support of Nash is an all-star ensemble: Russ Kunkel (drums/percussion), Tim Drummond (bass), Danny "Kootch" Kortchmar (guitars), David Lindley (guitar/violin/vocals), and Craig Doerge (keyboards). The opening title cut has the earmark of a mid-tempo Jackson Browne rocker and boasts a tasty guitar lead from Joe Walsh. "Love Has Come" and the heartfelt "Magical Child" are among Nash's more poignant ballads. Crosby, Stills & Nash adopted the socially and politically topical "Barrel of Pain (Half-Life)" in concert. The tune is a brooding and foreboding rocker that speaks directly to the issue of nuclear waste being dumped." (L. Planer, Allmusic; 4 uit 5 sterren)
Solo-debuut uit 1971 van ex-Hollie en die van Crosby & Nash. Een typische westcoast-singersongwriterplaat uit die tijd. 'Onderstreept zijn imago van hippie-filosoof' (Oor-Ency). Te gast: David Crosby, Jerry Garcia, David Lindley, Dave Mason.
" De eerste twee soloplaten van Graham Nash zijn in correcte volgorde samengevoegd op deze nieuwe liveplaat van de Britse Amerikaan. Beide albums (‘Songs For Beginners’ (1971) en ‘Wild Tales’ (1973) behoren tot het betere materiaal uit zijn solo loopbaan en deze live registratie uit 2019 is een uitstekende aanvulling voor de al bestaande liefhebber, alsook een mooie introductie voor hen die nieuw zijn. De band legt een dijk van een fundament neer waarop Nash zijn kwaliteit kan etaleren. In de nummers afkomstig van ‘Songs For Beginners’ is het prachtig ingetogen en naarmate de set vordert naar en in het tweede deel, wordt het wat zwaarder en serieuzer….en naar mijn smaak ook nog net iets mooier. Enige discussie onder fans over welke van de twee albums nou het beste is, speelt al sinds mensenheugenis maar het ontloopt elkaar niet ….het loopt zelfs heerlijk in elkaar over wordt hier bewezen." (Bluestown Music)|
Hun eerste duo-album, uit 1972. Het meest indrukwekkende CSN-zijproject. (volgens Allmusic). De sterke folkpopliedjes blinken net als het beste werk van CSN uit door prachtige, complexe vocale harmonieen, waar een evocatieve werking vanuitgaat.
Derde en lange tijd het laatste studioplaat van dit CSN-duo, uit 1976. Wordt algemeen gezien als 't minst sterke, maar in enige tracks waart sprookjesachtige CSN-magie rond, met prachtige zangharmonieen: o.a. in het scherpe 'Mutiny', het hemelse 'Taken At All'. Pas in 2004 zouden de twee weer een duoplaat afleveren.
Eerste soloplaat sinds 1986 van CSN-lid. Ingetogen en intieme singer/songwriter-liedjes van het type dat je meteen doet luisteren. Vaak met fraaie harmoniezang, mmv David Crosby. Dit geeft nogal 's een Simon & Garfunkel-achtige sound.
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
