Zoals de meeste in de negentiende eeuw geboren Russische componisten droeg ook Rachmaninov wat kamermuziek bij. In dit genre is zijn Cellosonate in g op. 19 uit 1901 bij verre het beste werk. In deze sonate demonstreert de componist een grondige kennis van de expressieve mogelijkheden van de cello. Deze kennis deed hij ongetwijfeld op via zijn cellospelende vriend Bardukof aan wie het werk is opgedragen en die ook de eerste uitvoering verzorgde. Het werk begint met drie lome vragen: de cello stelt ze en de piano antwoordt, nog wat onzeker. Daarna worden die vragen wat zelfverzekerder nog eens gesteld en worden ze eendrachtig opgelost en beantwoord. Het is een inleiding alsof de musici nog alle tijd in de wereld hebben en geeft een mooi beeld van de relatie tussen beiden. Prokofjev componeerde zijn Cellosonate, Op. 119, in 1949. Het jaar daarvoor was veel van zijn muziek verboden, maar Prokofjev bleef componeren. Hij schreef de sonate voor Mtislav Rostropovitsj. (Bronnen: Jan de Kruijf en Wikipedia).
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
