Luister-10 dec./jan. 2014/15: "Ottorino Respighi is beroemd om zijn symfonische gedichten over Rome en zijn vocale werken. Maar het lijdt allang geen twijfel meer dat ook de composities voor viool en piano een voorname plaats in zijn oeuvre bekleden. Violist Fabio Paggioro en pianist Massimiliano Ferrati ontfermen zich over de beide vioolsonates en de 'Sei pezzi' (Zes stukken). De Sonate in d uit 1897 voltrekt zich in relatief hoog tempo, met een opvallend vitale vioolpartij en fiere uitschieters in de hoogte. Het samenspel is veerkrachtig en uitgebalanceerd. In de Sei pezzi voor viool en piano (1901-06) gaan de twee opnieuw behoorlijk voortvarend te werk wat tempi betreft. En tegelijk is hun voordracht subtiel en intiem. De rijke melodiek en emotionaliteit van Sonate in b P 110 geven Paggioro opnieuw alle gelegenheid om te schitteren. Met Ferrati vormt hij een evenwichtig duo van magistrale vertellers, soepel schakelend tussen verstilde mijmering en gepassioneerde agitatie." (Margaretha Coornstra)
"Cappelletti, a striking and accomplished soloist (he plays, by the way, a sumptuous late Stradivari) has all the variety of tone to make the most of the finale's punch and vigour, but also of the musing beauty of the slow movement. Bamert, one of whose most praiseworthy gifts (vide his Parry cycle for Chandos) is the ability to capture a composer's individual tone of voice, is an ideal partner." (Gramophone)
Fontane di Roma is gecomponeerd tussen 1914 en 1916, nadat Respighi zich in 1913 gevestigd had als professor voor compositie bij het Liceo Musicale di Santa Cecilia in Rome. Rome was toen het centrum van het Italiaanse orkestleven dat traditioneel nogal dun is gezien de dominante rol die opera in Italië inneemt. Het succes van deze compositie spoorde Respighi aan verder te gaan met orkestraal componeren en dit heeft hem geen windeieren gelegd. In 1919 werd het Liceo het conservatorium Santa Cecilia en Respighi werd daar in 1923 directeur van. Tijdens deze (administratieve) erebaan die hij drie jaar uitoefende componeerde hij Pini di Roma en met het wereldwijde succes van deze suite werd hij steenrijk. Gli uccelli (De vogels) is een suite voor klein orkest, gebaseerd op 17e en 18e-eeuwse muziek, waarin de componist vogelzang poogt te vertalen naar muziekschrift. (Bron: Wikipedia).
Opname: 1942-1964
Respighi componeerde zijn Pianoconcert in Rusland, waar hij violist was in het orkest van de keizerlijke opera. Daar leerde hij tevens Nikolaj Rimski-Korsakov kennen, die hem verder onderrichte in compositie en orkestratie. Respighi was als pianist autodidact. Hoewel hij nauwelijks wordt herinnerd voor zijn pianomuziek had hij een voorkeur voor dit instrument. Zijn Toccata voor piano en orkest wordt gezien als een hoogtepunt in zijn repertoire.
"Pianiste Reinild Mees is drijvende kracht achter de Stichting Het 20ste Eeuwse Lied. Zo stortte zij zich op Szymanowski, Schreker en ook Respighi. Een compliment waard: Gezien de kwaliteit van het vocale oeuvre van deze Italiaanse componist (1879-1936) is het verbazingwekkend dat we nu pas over deze verzameling kunnen beschikken en dat het initiatief nota bene in Nederland geboren is. Tenor De Lisi beheerst dit idioom perfect, al is zijn timbre enigszins monochroom. Heldin is echter Mees." (SR, Luister)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
