"Dit is om meerdere redenen een bijzondere cd. Het album laat unieke historische instrumenten horen uit de blokfluitcollectie van de in 2014 overleden oude-muziekspecialist Frans Brüggen. Neem alleen al de beide ‘voiceflutes’ van Peter Bressan, een Franse blokfluitbouwer die rond 1700 actief was in Londen. Frans Brüggen wist de instrumenten op slimme wijze te verwerven vanuit een collectie van een amateurspeler in de Verenigde Staten. Het zijn blokfluiten die met hun weke klank de menselijke stem suggereren. Lucie Horsch laat het effect horen aan de hand van een Concert Royal van François Couperin. Het is opvallend hoe overtuigend ze dit doet. De kwetsbare instrumenten mochten namelijk maar voor een korte tijd bespeeld worden, soms maar drie minuten per sessie. Ondanks die kwetsbaarheid kreeg Lucie Horsch toestemming van Machteld Brüggen Israëls om het geluid van de blokfluiten eens en voor altijd vast te leggen. In het boekje zijn ze afgebeeld, voorzien van datering en trackinfo." (Muziekweb)
"Kameraden waren het, of beter nog, boezemvrienden: blokfluitist en dirigent Frans Brüggen en componist Louis Andriessen. Beiden behoorden in de jaren zestig tot de Nederlandse muzikale avant-garde en traden gezamenlijk op tegen het in hun ogen toenmalige gezapige muziekleven. Zo stonden ze aan de basis van de voor Nederland zo kenmerkende ensemblecultuur. De open houding van Andriessen en Brüggen – er bestond in hun ogen geen grens tussen oude en nieuwe muziek – loopt als een rode draad door dit album. Zo componeerde Andriessen twee blokfluitstukken voor Brüggen en zijn blokfluittrio Sour Cream. Het stuk Sweet voor blokfluit solo wordt hier door de meester zelf gespeeld op een historische opname uit 1970. (...) En zo zit dit album vol met ontroerende dwarsverbanden tussen muziek uit heden en verleden, waarbij alleen de dood zelf de enige grens lijkt te zijn." (Muziekweb.nl)
Klik hier om cookies te accepteren zodat de vertaalmodule kan worden geladen. Het kan zijn dat je de pagina moet herladen.
