"Van deze CD is de Ebony Band minstens tien jaar zwanger geweest. Het ensemble treedt niet meer op, maar maakt nog wel platen: voor optredens is geen geld. De muziek van Miroslav Ponc, Emil Frantisek Burian en andere tegendraadse, Midden-Europese componisten uit het Interbellum is nu een klein monumentje gegund in de vorm van deze CD. Het is een waar surprisepakket, met verbazend goede stukken zoals het Nonet van Alois Hába (stravinskiaans in de beste zin van het woord) of de schemerrijke liederen van Victor Ullmann, prachtig gezongen door Barbara Kozelj. Minstens zo verrassend is het werk van de veelzijdige Miroslav Ponc, van wie vier composities zijn opgenomen. Naast briljante miniaturen als zijn Vijf kleine stukken voor cello en piano staan zijn Polydynamische stukken, wonderlijk cerebrale, maar overtuigende constructies. Klap op de vuurpijl is zijn vermakelijke, tegen de schenen schoppende muziek voor Cocteau's ballet Les Mariés du Tour Eiffel." (Frits van der Waa, Volkskrant; 5 uit 5 sterren)
Opname: 1998, 2006, 2004. \nIn mei en juni 2009 was de Ebony Band n.a.v. dit album te gast bij Vrije Geluiden: "Werner Herbers, oprichter van de Ebony Band, speurt sinds de oprichting in 1990 naar verloren en vergeten muziek uit het interbellum. Concerten zal de Ebony Band niet meer geven, maar toch een wedergeboorte in een andere vorm. Al het speurwerk van Herbers, we spreken over ca. 500 stukken van 100 componisten, worden digitaal gedocumenteerd, geconserveerd en toegankelijk gemaakt. Het interbellum is de rijkste, veelzijdigste en productiefste van de hele muziekgeschiedenis zegt Herbers." Hij verhaalde tijdens de uitzending o.a. over Ernst Toch, die indertijd de meest uitgevoerde levende componist was, maar nu zo ongeveer totaal vergeten.
"In 1990 richtte Werner Herbers (die in juni 2023 overleed) de Ebony Band op. Hij wilde vergeten repertoire uit de eerste helft van de 20ste eeuw doen herleven – veelal met muziek die door de nazi’s als ongewenst was verklaard. Dit ‘vaarwelsaluut’ bevat drie CD-premières van stukken geschreven rond 1930, door componisten die klassieke tradities mengden met modernisme en populaire genres als jazz en tango. In "Achtung, Aufnahme!!", een korte opera van Wilhelm Grosz, betreedt een student een filmstudio om wraak te nemen op een actrice. Het orkest speelt puntgaaf en lekker los in dit ritmisch gevatte stuk, gelardeerd met geestige tussenwerpsels op solo-instrumenten. Alle zangers storten zich met overgave op hun rollen. Twee potpourri’s die Herbers samenstelde van een revue van Walter Goehr en een hoorspel van Mátyás Seiber zijn doldwaze medleys van peperige jazzritmen, parodistische citaten en luchtige cabaretliedjes. Vreugdevolle afsluiting van Herbers’ schitterende levenswerk." (Volkskrant; 4 uit 5 sterren)
