"Benjamin Britten schreef tussen 1964 en 1971 drie cellosuites voor Mstislav Rostropovitsj. Britten schiep er een heel eigen, indringende wereld mee die sindsdien steeds weer wacht op (her)ontdekking door musici en luisteraars. Ook de Nederlandse celliste Quirine Viersen moest Britten echt herontdekken. 'Ik heb ze lang links laten liggen. Ze waren me te abstract, ik kon er geen binding mee krijgen'. Toen ze zich na de opname van de Bachsuites beraadde op een volgende stap, kwam Britten weer om de hoek kijken. 'Omdat mijn goede vriend en producer Paul Janse het suggereerde. Ook heb ik Brittens biografie gelezen. En dat maakt het verschil. Ik heb de mens achter de muziek leren kennen en zijn wereld ontdekt. Toen kon ik dat abstracte loslaten en alle emotie, liefde en passie terugvinden in zijn muziek'. En dat is precies wat deze CD is: een o zo menselijke biografie in drie suites, van begin tot eind uitnodigend tot ademloos luisteren." (Klassieke Zaken) De CD is opgedragen aan de in 2014 overleden Janse.
"Al meteen in de Sonate opus 7 van Kodály kan Quirine Viersen haar robuuste toon en extraverte spel optimaal ten toon spreiden. Kracht, een trefzekere intonatie, gevoel en intensiteit culmineren in een vertolking, waaraan mening internationaal gevestigde solist een puntje kan zuigen. Eenzelfde soort betrokkenheid, een kernachtige klank, maar ook genoeg rustpunten om als luisteraar niet in ademnood te komen, kenmerken de uitvoering van het duo. Het samenspel is goed uitgewerkt, ook op het dynamische vlak. In de Rhapsodie valt meteen op, dat de vleugel (adequaat bespeeld door Karin Lechner) misschien iets teveel naar achteren is geschoven. Dit werk met de voor Bartók kenmerkende volksmuziekinvloeden, ligt wat gemakkelijker in het gehoor dan beide stukken van Kodály. Als steeds klinkt de cello onder Quirine Viersens handen prachtig warm en sonoor. Kortom, een interessante debuut-CD, die het talent van de celliste in al zijn facetten toont". (Prisca Frank, www.nopapers.nl).
Deel uitmakend van de Aangenaam Klassiek-campagne 2012: "De Nederlandse celliste Quirine Viersen en de Duitse pianiste Silke Avenhaus zijn de afgelopen jaren stilletjes uitgegroeid tot een duo dat op internationale erkenning kan rekenen. Dat blijkt vooral als ze zich tot minder gangbaar repertoire richten, zoals de Cellosonates van Barber, Pfitzner en Weill. De sonate van Barber is zeer geliefd onder cellisten en geldt als een hoogtepunt in de literatuur voor dit instrument. De sonate van Pfitzner is zeer charmant werk, maar de grote verrassing hier is wel de sonate van Kurt Weill, die hij in 1920 schreef. Een vroeg werk dus, vol melancholie, verlangen en hartstocht." "Quirine Viersen en Sike Avenhaus vormen als sinds 1996 een duo dat blijft verrassen met intrigerende recitals en CD's. Als er dan ook nog eens op zo'n hoog niveau gemusiceerd wordt, is het genieten geblazen. De volstrekt natuurlijke opnameklank doet de rest. Een pracht-CD." (Siebe Riedstra; 4 uit 5 sterren voor uitvoering en registratie)
Opname: Live 2009
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
