"De gregoriaanse muziek is de muziek die eigen is aan de Romeinse liturgie in de Katholieke Kerk. De term gregoriaans (carmen gregorium) wordt sinds de 9e eeuw gebruikt om de kerkmuziek aan te duiden die een vast onderdeel is van de kerkelijke liturgie. Gregoriaanse muziek wordt voornamelijk gekenmerkt door een chant met eenstemmigheid (zonder begeleiding), het als regel gebonden zijn aan diatoniek en aan de modaliteit van de kerktoonsoorten en door een vrij ritme. De term gregoriaans is een verwijzing naar paus en kerkvader Gregorius I de Grote (r. 590-604) die ooit - zowel in de middeleeuwen als in de moderne tijd - geacht werd een grote invloed gehad te hebben op het verzamelen en ordenen van de toen reeds eeuwenoude bestaande muziek in de kerkelijke liturgie. Hij voerde voor de liturgie een hervorming door en legde de richtlijnen vast." (Wikipedia)
"De Mozarabische gezangen werden ontwikkeld aan het begin van de kerstening van de provincies van het Romeinse Spanje. De consolidatie van de liturgie vond plaats tijdens het bewind van de Visigothen (466-711). De liturgische hervormingen van de Romeinse liturgie en de pogingen van de Carolingen hadden geen invloed op het Iberisch schiereiland. Pas in 1081 besloot het concilie van Burgos tot het vervangen van de Spaanse gezangen door het gregoriaans. Deze hervormingspoging bleef echter op verzet stuiten, ondermeer in Toledo. In de 15de eeuw besloot de kardinaal van Toledo, Jimenez de Cisneros een kapel te bouwen, gewijd aan het "Corpus Christi" waarin de oude Spaanse liturgie wel was toegestaan. Deze CD van Ensemble Organum o.l.v. Marcel Pérès bevat gezangen uit de koorboeken van kardinaal Cisneros. Deze gezangen weerspiegelen daarmee de praktijk van de 15de eeuw, maar de traditie die zij vertegenwoordigt is vele eeuwen ouder en bevat echo's van de Afrikaanse kerken uit de oudheid." (HJ, Muziekweb)
The Play of the Pilgrimage to Emmaus is a typical example of the liturgical drama of the High Middle Ages. As much by its musical quality as by its dramatic and spiritual richness, this piece brings us back to mind this too little-known period when the medieval man wanted to see, hear and touch the mystical realities.
"This performance, based on two graduals from St Peter's in Rome, illustrates the form of chant believed to have been sung in Rome between the seventh and eighth centuries, that is, before its replacement by the better-known Gregorian chant. If Old Roman was sung in the Roman basilicas in the seventh century it was the chant heard by Benedict Biscop during his many visits to the holy City. In the context, therefore, of an undivided Church and bearing in mind a huge earlier influx of Greek monks to Southern Italy, it is not difficult to imagine the existence of powerful Greek influences on the liturgy of the Latins and some degree of cross-fertilization between East and West, Thus, a strong case might be made for performing this Old Roman music, even from such late sources (earlier ones seem not to have survived), with reference to the style of present-day Greek chanting. Which is, in fact, exactly what Marcel Pérés and the Ensemble Organum have attempted. The result is entirety convincing." (Gramophone)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
