"Stefano Landi is een naam die vandaag niet meer zoveel zegt. Inderdaad...'Homo fugit velut umbra' (de mens vervliedt zoals een schaduw). Met dit anonieme strookje muziek begint deze verrukkelijke CD, gewijd aan een schaduwfiguur in de muziekgeschiedenis. In één uur beluistertijd gaat een wereld open. De wereld van Stefano Landi is die van Rome omstreeks 1600. Binnen de muren van het paleis van de schatrijke familie Barberini (een ervan was paus Urbanus VIII) heeft hij zijn kamertje. Hij zingt met een engelenstem, componeert voor zijn mecenassen en leidt knapen op tot meesterlijke zangers. Op het doksaal zingt hij aan de zijde van de componist van het beroemde Miserere, Gregorio Allegri. Naast een opera, een mis, psalmen en motetten liet Landi vijf Libri de Arie na. Uit deze liedboeken zingt Marco Beasley - een veredelde folkzanger type Angelo Branduardi - op zijn unieke en onnavolgbare manier een twaalftal liederen, ingebed in een weefsel van prikkelende harpen en gitaren." (Greet Van 't veld, Knack)
La morte d'Orfeo (The Death of Orpheus) is an opera in five acts by the Italian composer Stefano Landi. It was first performed in Rome in 1619. The work is styled a tragicomedia pastorale (pastoral tragicomedy). The libretto, which may be by the composer himself, is inspired by La favola d'Orfeo (1484) by Angelo Poliziano. Unlike Monteverdi's L'Orfeo, Landi's opera contains comic elements. Synopsis: After Orpheus has failed to save his wife Eurydice from the underworld, he renounces wine and the love of women. This offends the god Bacchus who urges his female followers, the Maenads, to kill Orpheus. The enraged Maenads tear him apart. The gods want the dead Orpheus to join them on Olympus but Orpheus wants to be reunited with Eurydice in Hades. Only after the god Mercury shows him that, having drunk the waters of Lethe, Eurydice no longer remembers her husband, does Orpheus agree to ascend to Olympus. (bron: Wikipedia) Deze opname, o.l.v. Stephen Stubbs, is gemaakt in Brussel in 1987.
Opname: 2007, 2008
"Dit werk over de Heilige Alessio (die als jongeman zijn bruid nog op zijn trouwdag opde steek liet om zich te wijden aan de Heer, om 17 jaar later vermomd als bedelaar terug te keren) kan worden beschouwd als een instrument van de Contra-Reformatie; het libretto werd geschreven door een priester die later als paus Clemens IX de geschiedenis in ging. De opera past ook naadloos in de opbloei van de barok. De enscenering van deze Franse productie door Benjamin Lazar is ronduit sensationeel; het lijkt soms alsof een oud schilderij tot leven is gekomen. Ook de vocale uitvoering (in handen van William Christie) is zeer bijzonder. Er zijn liefst acht countertenors te horen - want men wilde zo nauw mogelijk aansluiten bij de eerste opvoeringen in 1632. En de kerk had toen een broertje dood aan vrouwspersonen die op toneel stonden te zingen..." (Coen de Jonge, Luister; waardering: 4 uit 5 sterren (= heel goed))
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
