"Een van de belangrijke aspecten van deze door het Nederlands Jazz Archief uitgebrachte opname is het mooie donkerbruine geluid van de tenorsax. Don Byas wordt begeleid door John Engels op drums en Pim en Ruud Jacobs op resp. piano en bas. Het programma bestaat uit standards. Lekker stevig wordt om en om afgewisseld met ballads. Meteen in "I Remember Clifford" demonstreert Byas hoe je een ballad speelt: vertragen en gewicht leggen in het thema en dan in het chorus ietsjes versnellen. Ruud Jacobs krijgt in het nummer de ruimte om echt eens aan het vertellen te gaan. Waarna de saxofonist al rapsodiërend het nummer tot een eind breidt. Pim speelt als altijd met zijn fluwelen toets en laat horen dat hij kan begeleiden en soleren. In "Lady Bird" speelt Ruud Jacobs nog een heel geslaagde solo. John Engels is passend en lekker eigenwijs aanwezig. De aankondigingen van Don Byas staan er integraal op. Kostbaar stukje Nederlandse jazzmuziek." (Hessel Fluitman, Jazzflist)\n\n"Zoveel opnamen van Byas uit die tijd zijn er niet, en hoe zonde dat is, bewijst dit sublieme album. Superieur geluid en een geweldig spelende band. De majestueuze volle ronde toon van Byas bezorgt je geregeld kippenvel. Vijf kwartier puur jazzgenot." (Gijsbert Kamer, Volkskrant; 5 uit 5 sterren)
Easy-listening-pianojazz uit 1986 van een kwintet rond twee bekende Nederlandse pianisten. Eén van beiden speelt ook elektrische piano, of, waarschijnlijker, een synthesizer die een elektrisch piano-achtig geluid genereert. Met ook de veelgeroemde gitarist Wim Overgaauw.
In 1990 verscheen dit eerbetoon aan de twee jaar eerder overleden componist/arrangeur/dirigent. De vier bij dit album betrokken musici hebben veel met hem gewerkt in hun muzikale carrière. Zo werkte Van Otterloo mee aan de succesvolle Introspection-serie van fluitist/organist Thijs van Leer en bassist/producer Ruud Jacobs. Diverse stukken op dit album stonden al eens op zo'n Introspection-album of bouwen voort op die licht-klassieke instrumentale amusementsmuzieksstijl. Natuurlijk kon van Van Otterloo zijn beroemde thema voor de film Turks Fruit niet ontbreken.
Neêrlands 'grand lady of jazz', begeleid door het trio rond haar man Pim live in het Concertgebouw, 7 april 1985. In 4 stukken (waaronder twee medley's - eentje gewijd aan Fats Waller en eentje aan Duke Ellington) speelt Louis van Dijk mee als tweede pianist. Verder passeren standards als "My Funny Valentine" en "Misty" de revue.
Opname van een concert ter gelegenheid van de 65e verjaardag van jazzgitarist Wim Overgaauw in 1994, met medewerking van twee generaties collega's en studenten (waaronder Jesse van Ruller en Martijn van Iterson). Wim Overgaauw overleed een jaar later, op 30 november 1995
Het pianoduo speelt samen, zonder verdere begeleiding, romantische pianomelodieën. Bijv. "Hello" van Lionel Richie, "All By Myself" van Eric Carmen, "She's Always A Woman" van Billy Joel, etc.
Deze musicalliedjes uit de jaren '20 en '30 waren dankbaar uitgangsmateriaal voor vele jazzmuzikanten. Ook dit pianoduo exploreert duidelijk de jazzy swingfeel van dit repertoire, wat het album een heel ander karakter geeft dan de vrijwel tegelijk verschenen, door velen wellicht te klef bevonden "Play Love Songs"-CD. De heren ontfermen zich over o.a. "It Ain't Necessarily So", "'S Wonderful", "The Man I Love" en "Embraceable You".
Pianoduo-album uit 1989, met stemmige versies van o.a. 'Watch What Happens', 'Quiet Nights And Quiet Stars'. Vergelijk 't met de sfeer die een hotelloungepianist neerzet. Da's geen niveaubeoordeling, maar een sfeeromschrijving.
Deze alombekende gevleugelde vrienden storten zich op dit album op het repertoire van de gebroeders Gerswhin, middels instrumentale arrangementen van nummers uit musicals als "Strike Up The Band" en "Porgy & Bess".
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
