"Bij het maken van deze 'EP' van 45 minuten is in tegenstelling tot de eerste RH Factor-plaat 'Hard Groove' gekozen voor stukken die de solisten Hargrove (t), Keith Anderson (sax) en Spanky (gitaar) meer kans geven op een mooie voorstelling, zodat jazzliefhebbers dit album zullen preferen. De eerste 4 stukken laten onvervalste souljazz horen, de laatste 2 gaan meer richting de groovejazz van 'Hard Groove'. Al met al een bredere kijk op Hargrove's vernieuwingspogingen." (Coen de Jonge, Jazz)
"Ondanks dat hij de veertig nog niet is gepasseerd, heeft Hargrove er al een lange, succesvolle en gevarieerde carriere opzitten. De in 1969 geboren Texaan werd op jonge leeftijd geïnspireerd door de gospel-muziek die hij elke zondag in de kerk hoorde. Samen met de R&B en de funk die hij door de radio leerde kennen inspireerde deze muziek Hargrove om trompet te gaan spelen. Met zijn Big Band interpreteert de Amerikaan de jazz vanaf de jaren '40 tot heden. Soms lijkt het wel of Dizzy Gillespies bebop big band aan het spelen is, maar ook referenties naar het gezelschap van Chucho Valdés zijn te horen. Vocaliste Roberta Gambarini die al eerder met Hargroves Big Band optrad, is te horen in "Everytime We Say Goodbye" en "La Puerta". De in Turijn geboren zangeres werd vorig jaar nog door het gerenommeerde Amerikaanse jazzmagazine DownBeat uitgekozen als jazzvocaliste van het jaar." (Radio 6)
" The last of trumpeter Roy Hargrove's recordings to feature his longtime altoist Antonio Hart also includes pianist Marc Cary, bassist Rodney Whitaker, drummer Gregory Hutchinson and guest spots for the tenors of Branford Marsalis and David "Fathead" Newman, plus trombonist Frank Lacy and organist Jack McDuff. Hargrove (still just 22) was already on his way to being one of the better hard bop-based trumpeters in jazz, as he shows on group originals, James Williams' "Alter Ego," Wayne Shorter's "Pinocchio," "Milestones," and "The Things We Did Last Summer." A fine example of Hargrove's rapidly emerging style. "(allmusic)|
Het lijkt wel of major platenmaatschappijen alleen nog jazzplaten uitbrengen als 't een eerbetoon aan Davis of Coltrane betreft... Buiten dat valt er te genieten van Hancock en vooral Brecker. En de drijvende ritmesectie Patitucci/Blade.
Plaat uit 1995 van trompettist, bassist en pianist: 'Verve's next generation interprets Charlie Parker in a daring new trio format'.
Toetseniste/zangeres Renee Neufville speelt een flinke rol op dit 3de RH Factor-album (de lange EP "Strength" meegerekend) en dat is absolute winst. De genrescheidslijnen zijn weer vaag. Zo is er (p-)funk in "A Place en On The One", dromerige soul in "Family" en freaky jazz in "Cant Stop". Bandleider/trompettist Roy Hargrove zelf tekent weer voor de meeste composities, subtiele trompet- en flugelhornaccenten en de bijzonder krachtige productie." (KS, Oor) Nu-soul-talent D'Angelo schreef en zingt één song.
De jonge trompettist Hargrove (geb. 1970) weet al lang wat het is om met de groten mee te mogen spelen; nu doet hij het met wat 'mindere' goden. Mooi gearrangeerde CD.
Meldingen
