Opname: 1984-2008.\n"Janneke vd Meer (primarius), Wim de Jong (2de viool), Henk Guittart (altviool) en Viola de Hoog (cello) nemen afscheid. Onder andere middels deze box, bijna een testament. 3 Decennia lang maakte de groep fikse tournees en schreef o.a. een Grammy-nominatie en een Deutsche Schallplattenpreis op zn naam. Meer dan in individuele brille, zoekt het kwartet het in onderlinge homogenie en eenheid van expressie. Die deugden werden rond 1976 gecultiveerd aan het Haagse conservatorium, waar de Schönbergiaan Jan van Vlijmen de lakens uitdeelde, Louis Andriessen de compositieafdeling aanvoerde, en Reinbert de Leeuw het Schönberg Ensemble kneedde. Binnen die groep was het Schönberg Kwartet aanvankelijk de strijkerskern. De zin voor detaillering werd van Eugene Lehner geleerd en is steeds terug te horen tot in de uitvoering van Elegy & Totentanz voor strijkers en (bas)klarinet van Wim Laman, een van de sterkste stukken in deze box, met werk van o.a. Pijper, Vermeulen, Van Vlijmen en De Raaff." (R. de Beer, Volkskrant)
Rudolf George Escher (Amsterdam, 8 januari 1912 De Koog, 17 maart 1980) was een Nederlandse componist en muziektheoreticus. Hij schreef composities voor kamermuziek en orkesten, vocale composities en één werk voor elektronica. Escher was daarnaast ook dichter, schilder en essayist. (...) (wikipedia)
"De Sonata Concertante voor cello en piano is één van de drie meesterwerken die Escher tijdens de Tweede Wereldoorlog componeerde en die pas na de oorlog konden worden uitgevoerd (Escher weigerde toe te treden tot de Cultuurkamer). De andere twee zijn Musique pour lesprit en deuil voor groot orkest en Arcana voor piano. Escher heeft het hoge niveau van deze werken minder vaak geëvenaard dan hij had gewild en het is dan ook van het grootste belang dat er nu een opname verschijnt (door Godfried Hoogeveen en Sepp Grotenhuis) in superieure klankkwaliteit. Thies Roorda vervolgt in stijl met de Sonate voor fluit solo uit 1949, een voor Escher buitengewoon diverterend werk waarin invloeden van de jazz te horen zijn. De meesterlijke Sonate voor klarinet solo uit 1973 wordt gespeeld door Céleste Zewald. De magnifieke Fluitsonate is Eschers laatste voltooide compositie en dit is de derde opname van het werk (na o.a. Marieke Schneeman en Ralph van Raat). Je móet ze gehoord hebben." (Siebe Riedstra, OpusKlassiek)
"Escher is volkomen terecht een begrip in het Nederlandse muziekleven. Fluitiste Marieke Schneemann neemt in de Sonata per due Flauti ook de partij van de tweede fluit voor haar rekening, terwijl Van Ralph van Raat alleen te horen is in de Fluitsonate. Schneemann benadrukt zowel de constanten als de veranderingen uitstekend. Ze beklemtoont in alle werken het overspannen, zenuwachtige, koortsachtige en grillige karakter en doet dat zo goed dat de neurose als een normale karaktertrek gaat klinken. Van Raat neigt daarentegen veeleer naar het abrupte, grootse en nadrukkelijke. Dit blijkt elkaar uitstekend aan te vullen en het resultaat is een uitvoering die het woord hectisch een volstrekt positieve klank geeft. De CD ridiculiseert rigoureus de gewoonte om Escher te associëren met Debussy en Ravel. Hij plaatste tegenover Debussy's quasi-onbekommerdheid een loodzware ernst. Schneemann en Van Raat geven grauwe Hollandse wolkenluchten hun verdiende internationale allure." (Emanuel Overbeeke, Luister; cijfer: 9)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
