De hobo speelde een dominante rol in het laatste decennium van Bruno Maderna’s korte leven, wat ondermeer resulteerde in de Grande Aulodia voor fluit, hobo en orkest en de drie Concerten voor hobo en (kamer)orkest. De eerste twee hoboconcerten werden door Lothar Faber in première gebracht (respectievelijk 1962, 1967), maar bij het laatste concert (1973), tevens Maderna’s zwanenzang, viel die eer te beurt aan Han de Vries. Liefhebbers zullen de Philips-uitgave met Heinz Holliger wel kennen. Het loont de moeite om het booklet van deze cd erbij te pakken. We vinden hier ondermeer een afbeelding van een bladzij uit de partituur, in een prachtig handschrift. En kijk dan vooral naar de fraaie golflijntjes en muggenpoepjes, met de aanduiding: ‘Nur mit Mundstück’. En als we dan toch bezig zijn: liefhebberst wordt ook de cd van BVHaast aanbevolen, waarop de première vanuit het Concertgebouw met het Radiophilharmonisch Orkest o.l.v. Maderna te beluisteren is. (HJ)|
"Maderna's music is sensuous and evocative. There are several oboe concertos, the first of them included here, together with Austrahhlung, a half hour work for full orchestra with flute & oboe soli, mezzo soprano, the sung texts in various languages from an ancient Persian anthology, and a phrase 'so wunderbar' repeated by Maderna's own daughters. Giardino religioso has the conductor moving around and playing various instruments, the instrumentalists having choices 'as if taking a walk in a garden'. Nothing to hurt here!" (Musicweb)
'De naam Maderna is nauw verweven met het Nederlandse muziekleven uit de roerige jaren zestig. Toen probeerde een groep jonge componisten (onder wie Peter Schat en Louis Andriessen) hem vergeefs als dirigent voor hedendaagse muziek naast Bernard Haitink aan te stellen bij het Amsterdamse Concertgebouworkest. Dat die aanstelling niet doorging, had zeker voor een deel te maken met Maderna's reputatie van 'alcoholische Italiaanse playboy', die moeilijk samen zou gaan met het sjieke Concertgebouw. De komische opera 'Satyricon', die hij vlak voor zijn dood in 1973 zelf in wereldpremière bracht tijdens het Holland Festival in Scheveningen, zou je wat dat betreft een persoonlijk statement kunnen noemen. De twintig boertige scènes en tape-gedeeltes waaruit de eenakter bestaat (met citaten uit de hele muziekgeschiedenis), mochten in willekeurige volgorde worden uitgevoerd. Het was of je als toeschouwer heerlijk dronken van het ene in het andere Felliniaanse tafereel tuimelde'. (Bron: Trouw 25/01/'03).
Met o.a. een vier maanden voor z'n veel te vroege dood door de componist zelf gedirigeerde opname van diens derde Hoboconcert. Lucas Vis was een van Maderna's favoriete leerlingen. Hij dirigeert de opname uit 1980 van het eerste concert.
