Reportage van de opnamen van de plaat Imagine in 1971
Documentatie in woord en beeld van het leven en werk van de Japans-Amerikaanse kunstenares en muzikante (1933- ).
Deze Canadese documentaire beschouwt de wittebroodsweken van het echtpaar Lennon/Ono, juli 1969. Het paar wilde in een tijd van oorlog, chaos en algemene burgerlijke onrust oproepen tot liefde en vrede. Dat deed het in eerste instantie door een week lang het bed te houden in de huwelijkssuite van het Amsterdamse Hilton Hotel. De wereldpers dook erop en allerlei beroemde gasten kwamen op 'audiëntie'. Deze documentaire focust echter méér op de tweede 'bed-in', die gehouden werd in het Queen Elizabeth Hotel in Montreal (de documentaire is immers Canadees...). Daar ook werd de single "Give Peace A Chance" opgenomen. In die hotelkamer vonden ook felle discussies plaats met mensen die de acties van het paar afkeurden. Het zijn de meest intense passages uit deze documentaire, die ook de hals-over-kop-organisatie van het 'Live Peace Toronto'-concert, dat datzelfde jaar plaatsvond, belicht.
De totstandkoming van het bejubelde album 'Imagine' van John Lennon.
Prentenboek met tekst over allerlei los van elkaar staande onderwerpen die door de ex-Beatle werden gemaakt voor zijn zoontje.
"Het maken van het album diende als een zuivering van mijn angst en pijn", schrijft Yoko Ono in de sleeve notes van haar eerste nieuwe album in 10 jaar. "Ik hoop dat het dat ook voor jou zal doen." De angst en pijn waar ze het over heeft, komen zowel uit haar jeugd in het door de oorlog verscheurde Japan en door hedendaags zaken als AIDS. Ono keert op sommige nummers terug naar de 'primal scream' om die gevoelens uit te drukken, en de muziek van het album, uitgevoerd door IMA, een trio met onder meer haar zoon Sean Ono Lennon, ondersteunt haar woede met hardrock en funk in de trant van The Red Hot Chili Peppers. (allmusic.com)
Plaat uit 1968 (met de blootfoto's) met electronische experimenten en thuisgemaakte 'toevallige' opnamen. Typische weerslag van de intuitieve werkmethode van Lennon en z'n uit de avant-gardische kunstwereld afkomstige vrouw.
2010-remaster met ook een verbeterd boekje met o.a. een tekst over de totstandkoming van het album. "The most distinctive thing about the last album John Lennon released during his lifetime, is the very thing that keeps it from being a graceful return to form, returning to active duty after five years of self-imposed exile. He spent those years in domestic bliss, being a husband and raising a baby. "Double Fantasy" was designed as a window into that bliss and so he decided to make it a joint album with Yoko Ono, to illustrate how complete their union was. And while Yoko's songs are relatively tuneful for her, they nevertheless disrupt the feel and flow of Lennon's material. He's surprisingly sentimental, not just when he's expressing love for his wife, but when he's coming to terms with his quiet years and his return to creative life. Yet it's hard not to think that its themes would be stronger without the Ono songs, but also because the production is just a little bit too slick." (S.T. Erlewine, Allmusic)
De avantgardistische stemkunstenares wordt op dit dubbel-album uit 1970 begeleid door haar man en The Plastic Ono Band, met Ringo Starr, Eric Clapton en Klaus Voormann. Daarnaast zijn er extra musici op o.a. tabla, claves en dobro. Sommige tracks behelzen een lange psychedelische bluesjam van de heren, waarover Ono haar onvergelijkbare stemkunsten vertoont. Andere tracks klinken heel dromerig en beeldend en zijn vergelijkbaar met de prille krautrock zoals Can die gelijktijdig in Duitsland maakte.
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
