Opname: 2008
Registratie van een concert, opgenomen in 1981 in de Stiftskirche te Waldhausen. .
Dit is het slotdeel van deze serie: met deel 55 heeft de Japanse dirigent Masaaki Suzuki alle cantates van J.S. Bach (voorzover bewaard gebleven) opgenomen. Dit deel is voorzien van een index, waarin te vinden is op welk deel welke cantate staat. Met onze website bij de hand heeft u die index trouwens niet nodig, want alleen met het invoeren van Bach en het BWV-nummer (of de titel - het is maar wat u weet) komt u meteen te weten welk deel u zoekt. "Aanvankelijk, in 1995, bokste Suzuki op tegen scepsis. 'Bach in kimono', luidde het snedige commentaar. Ook kreeg de dirigent ingepeperd dat hij de cantates al te devoot aanpakte. Misschien geen onterecht verwijt, maar in 18 jaar tijd is ook Suzuki gegroeid. Hoor welke jubel hij jaagt door het Gloria van de Cantate BWV 191, ook bekend uit de Hohe Messe. De Nederlandse bas Peter Kooij was er als solozanger vanaf het begin bij. 'Ich wil nun hassen', foetert hij in zijn laatste bijdrage, welsprekend als altijd." (Guido van Oorschot, Volkskrant; 4 uit 5 sterren)
"Tot Bachs meest populaire cantates behoort Ich habe genug, BWV 82, waarin een ontroerend portret wordt gegeven van de Bijbelse figuur Simeon. Deze grijsaard weet dat zijn levensverwachting is vervuld wanneer hij in de tempel het kindje Jezus aanschouwt. Als een wiegenlied van de dood (afkomstig uit Anna Magdalena Bachs Clavierbüchlein) klinkt de centrale aria Schlummert ein, ihr matten Augen Op deze prachtige SACD, met een fantastisch zingende Johanette Zomer, klinkt de cantate in een alternatieve bezetting voor sopraan en fluit. Traverso-bespeler Ashley Solomon soleert tevens in de Tweede Suite voor orkest BWV 1067, waarvan de immer populaire Badinerie regelmatig (en niet tot ieders genoegen) als ringtone te beluisteren is. De SACD eindigt met nóg een cantate voor sopraan solo: Mein Herze schwimmt in Blut, BWV 199." (HJ, Muziekweb)
'Normaal' is Perahia's favoriete Bachwoord. 'Natuurlijk, de noten zijn niet normaal. Wat ze uitdrukken, is niet normaal. En toch moet Bachs muziek klinken als de normaalste zaak van de wereld, als de troostrede van iemand die het menselijk tekort begrijpt.' (opgetekend uit de mond van Perahia door Guido van Oorschot, Volkskrant) In juni 2017 treedt Perahia op in de serie Meesterpianisten van het Concertgebouw, Amsterdam. "Perahia speelt de zes Franse suites met een ideale synthese van kleuren en lijnen. De piano is bij hem geen surrogaat van het klavecimbel. Hij benut de mogelijkheden van het moderne instrument in een licht en helder spel van klank en beweging. De interpretatie is tot in de fijnste finesses doordacht, maar doet toch geen moment steriel of gekunsteld aan, onder meer door subtiele variaties in de herhalingen. Bach als medicijn voor de ziel, niet alleen voor de pianist, maar ook voor de luisteraar." (Eddie Vetter, Klassieke Zaken)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
