"Zwart/wit-DVD met skiffle uit eind-jaren '50, begin-jaren '60, een compilatie uit diverse TV-shows (waarsch. BBC). Enkele songs zijn met de Chris Barber Jazz Band en Ottilie Patterson (uit 1959 of 1960, gezien de medewerking van klarinettist Monty Sunshine). De beeldkwaliteit is niet altijd je-van-het; het geluid is OK, doch niet Hi-Fi. Het gebodene is voor Donegan- én Chris Barber-fans echter zeer interessant. Fraai is bv. het duet met Patterson: 'When I move to the sky'." (Andreas Wandfluh)
Album uit 1965, toen Donegan in populariteit zwaar overvleugeld werd door The Beatles, The Rolling Stones en vele andere beatgroepen. Zijn skifflesound was ouderwets geworden. De titel van dit album is toch een beetje gek, want z'n vroegste skiffleplaten zijn eigenlijk veel folkier dan dit met gepolijste interpretaties volstaande album. Natuurlijk zocht hij aansluiting bij de nieuwe Amerikaanse folkboom (met o.a. Bob Dylan), die immers net als hij dweepten met Leadbelly. Maar waar zijn Amerikaanse collegae zich vaak slechts begeleidden met een akoestische gitaar is dit album rijk gearrangeerd, o.a. met strijkers.
Donegans debuut uit 1956 is nog niet zozeer een skiffle-plaat (de stijl die hij 'uitvond'), maar een verzameling interpretaties van Amerikaanse folk- en bluessongs. Veel songs van Leadbelly, maar ook songs van Woody Guthrie en Pete Seegers The Weavers en traditionals als "Stackalee" (ook wel "Stagger Lee") en "The Ballad Of Jesse James". Veel 'blank' materiaal dus, maar ook 'zwarte' songs. Donegan zet er vaak zelfs een flink Amerikaans accept bijop. Dus vóór Alexis Korner en John Mayall dook Donegan al in de recente Amerikaanse muziekhistorie. De vertolkingen doen stuk voor stuk recht aan de songs en hij gooit er geen geforceerd modern sausje over. Live werd dit materiaal steviger gespeeld, met extra gitaar, waardoor het een soort rock 'n' roll-light werd, ofwel skiffle. Met uitgebreide 'liner notes', waarin ook de oorspronkelijke hoestekst uit 1956 is opgenomen.
Vraag aan Paul McCartney, Eric Clapton en Van Morrison wie de initiator is van de Britse popmuziek 'as we know it' en geheid dat ze Lonnie Donegan noemen. Hij was de koning én de uitvinder van de skiffle: de populairste muziekvorm in Engeland vóór de doorbraak van the Beatles. Donegan ontwikkelde deze vorm midden jaren '50 uit elementen amerikaanse folk, country en blues, gebruik makende van akoestische gitaar, banjo, contrabas en drums. Met de juiste (relatief ruige) zangstijl erbij klinkt het als een softe, nette folkvariant op rock 'n' roll. Buiten Groot Brittannië kon 'ie geen potten breken, in de UK zelf was iedereen in de ban. En de jeugd begon ook zelf skifflebandjes. Oók The Beatles zijn als skiffleband begonnen. Morrison maakte enige jaren voor Donegans dood (in 2002) nog een album met z'n held: "The Skiffle Sessions". Op deze 25-tracks verzamelaar staan Lonnie's grootste hits van het begin in 1955 tot aan 1962 (vlak voor de beat-doorbraak).
In 1959 is Donegans uitgangspunt nog steeds Amerikaanse folk en blues en ook af en toe een countrysong. Hij trekt de songs echter naar zich toen en geeft ze een (voor het Engeland van die dagen) soms behoorlijk ruig jasje middels stevig gespeelde ritmes en toevoeging van een electrische gitaarpartij (naast meestal banjo). Donegans skiffle-sound in optima forma dus. Onder de extra tracks diverse afwijkende versies van de Britse albumtracks (zo werden voor de Amerikaanse markt soms afwijkende versies ingespeeld). met uitgebreide hoestekst, verlevendigd met veel foto's.
Deze Ier was een ster van de zgn. skiffle, een van scherpe randjes ontdane Britse mengvorm van Amerikaanse R&B, blues, folk en country (ook de Beatles begonnen als skifflebandje). Album uit 1958, aangevuld met 14 tracks uit dezelfde tijd.
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
