Drie fragmenten uit het leven van een familie waarin liefde, begrepen en onbegrepen, en de eenzaamheid die daarvan soms het gevolg is, een grote rol spelen
Opname: 2009
Album uit 1995. Op papier zien de combi's die de Marokkaanse oud-speler vormt er wat geforceerd uit, maar ook de wisselwerking met de zwierige accordion van Galliano geeft een betoverend resultaat. Verder o.a. een Scandinavische ritmesectie.
"Het lijkt wel of Wynton Marsalis wat losser is geworden, minder dogmatisch. Na eerst de beginselen van bebop en swing te hebben omarmd, laat hij nu ook wat experimenten toe. Hij rapt soms, waagt zich aan funky uitstapjes en op deze CD (vergezeld van een DVD met hetzelfde repertoire) speelt hij zowaar Franse musettes. De live-opnamen uit 2008 zijn gemaakt tijdens het festival in Marciac, waar hij op handen gedragen wordt, dat zal ermee te maken hebben. Met accordeonist Richard Galliano als gast voert hij, zoals de titel al aangeeft, liedjes uit die geassocieerd worden met de tragische divas Holiday en Piaf: "La Vie En Rose" na "Strange Fruit", jazz naast chansons, het vloekt geen moment. Zijn kwintet loopt als een trein, vooral dankzij Ali Jackson, die sober drumt op een uiterst basale kit. En Galliano schittert in ieder stuk; met zijn zwier, zijn passie en onuitputtelijke melodische fantasie is hij de ware ster van het gezelschap." (Frank van Herk, Volkskrant; waardering: 4 uit 5 sterren)
Live-registraties van duo-optredens van basklarinettist Portal (die soms ook sopraansax of gewone klarinet speelt en zelfs even bandoneon) en accordeonist Galliano. Ze spelen eigen componisities met veel ruimte voor improvisatie en altijd (deels) puttend uit stijlkenmerken van volks(dans)muziekstijlen als musette en tango. Tango komt sowieso uitgebreid aan bod middels een handvol stukken van Piazzolla. Prachtig gespeeld, zeer zwierig van karakter en bijzonder sfeervol.
Accordeon-jazz met zwierige musette-trekjes. Opvallend is hoet de Franse accordeon-reus van een normaliter toch introvert en melancholiek klinkend stuk als 'Gnossienne No. 1' van Erik Satie een opbeurend en swingend wijsje weet te maken. Hij wordt bijgestaan door een Amerikaanse ritmesectie: Larry Grenadier (b) en Clarence Penn (d).
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
