"Cristina Branco noemde haar nieuwe plaat "Mãe" (moeder) en het kon niet anders. "Moeder zijn is als een weg terug naar huis, het is alsof je een beschaving opnieuw begint. In dit album wilde ik mijn eigen strijd aangaan door me te richten op wat ik mocht ervaren door middel van muziek, hoe het me verwelkomde, hoe het alle obstakels omver wierp die me ervan weerhielden mijn eiland te verlaten. Door deze moeder jarenlang als mijn metgezel te hebben, heb ik geleerd om gewoon mezelf te zijn en ruimte te maken om liedjes te creëren, een fado buiten de traditionele fado en daarbinnen", legt ze uit. "Mãe" begint in stilte en eindigt in stilte, in de buitensporige stilte van Cristina Branco's stem in "Fado de Uma Mulher Feliz Alone"." (Womex)
Het repertoire van de Portugese zangeres is voor deze 3-CD-compilatie onderverdeeld in drie groepen, waaronder meer traditionele fado's en getoonzette gedichten. Op de derde schijf 'Ideal', staan o.a. interpretaties van liederen van Leo Ferré en Joni Mitchell. Ook zijn er drie niet eerder uitgebrachte stukken op deze CD-set te vinden. Op woensdag 27 maart 2014 concerteert Branco in het Muziekcentrum in Enschede.
De Portugese zangeres Cristina Branco zou tijdens haar Nederlandse tour in 2020/2021 ook Enschede aandoen. De concerten zijn helaas uitgesteld, maar haar nieuwe cd 'EVA' is inmiddels verschenen. "EVA' is een mix van fado, jazz, wereldmuziek en pop. Een zeer persoonlijk album, waarvoor Branco een clubje bevriende tekstschrijvers zelfs inzage gaf in haar dagboeken. ,,Ik schrijf elke dag. Ik moet naar mijn woorden kijken om mijn gedachten op een rij te kunnen zetten en te reflecteren. Als ik schrijf, heb ik geen psycholoog meer nodig, zegt Branco." (AD)
"Cristina Branco was een van de pioniers van de nieuwe fado, en in 1997 werd in Amsterdam haar debuutalbum live opgenomen. Het verscheen toen als "In Holland", 14 jaar later wordt het voor het eerst internationaal uitgebracht. Branco werkte intensief samen met gitarist en componist Custódio Castelo die melodieën schreef die wel op maat voor haar gemaakt leken. De melodielijnen zijn over het algemeen iets soepeler, iets flexibeler dan in de fado tot dan toe gebruikelijk was, maar de blues, de melancholie, ging minstens zo diep. En dat is waar het uiteraard om draait in deze muziek, om de tragiek die verklankt wordt. De Portugese blues was bij Cristina Branco vanaf het allereerste begin in goede handen, zoals je met terugwerkende kracht kunt constateren. Het heeft de intieme sfeer van een doorrookte kroeg in Lissabon, en de universele treurnis van verloren liefdes die iedereen over de hele wereld herkent. Prachtig intensief gezongen, schitterend begeleid op de Portugese gitaar. Tijdloos mooi." (Moors Magazine)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
