"Unit Gloria, of Gloria zoals de naam aanvankelijk luidde, is een band met twee gezichten. Letterlijk, gezien de leadzangwissel van Robert Long naar Bonnie St. Claire. Muzikaal zijn de twee ook verschillend. Met Long aan boord wordt er vooral in de richting van de serieuze en artistieke muziek gezocht. "Bittersweet" is hier met zijn ronkende cellos bijvoorbeeld een typisch voorbeeld van. Tegelijkertijd wordt de band door (hit)singles als "Our Father" en "The Leader" in de relipophoek geduwd, wat de band probeert te veranderen door het roer om te gooien, met St. Claire. Glamrock is de nieuwe stijl en de band doet dit zeker niet onverdienstelijk. Het levert een stapel sterke singles op. Niet alleen "Clap Your Hands" maar ook "Waikiki Man" passen precies in het dan heersende popklimaat. Ook de B-kanten zijn goed te versmaden; luister maar eens naar "Catch A Driver". Toch houdt de band het niet vol, waarna Bonnie St. Claire een succesvolle solocarrière begint." (Platomania)
"De voorstellingen moesten om gezondheidsredenen worden afgelast. Deze liedjes en 't via Longs internetsite te bestellen repetitiescript doen vermoeden dat 't een heel aardig programma zou zijn geworden. In de anti-godsdienstige liedjes blijft-ie steken in de jaren '70, maar de melancholieke liefdesliedjes zijn tijdloos. Echt geweldig is het humoristisch-zwartgallige "Hè gezellig": volgens een aantekening in het script moet het een lied à la Hans Dorrestijn worden. Dat hoge doel wordt gehaald." (PvdH, VK)
"Mild gestemd album dat grotendeels over liefde gaat, Long weet daarover nog steeds smaakvolle zinnen te bedenken. Muzikaal is het degelijk, soms een beetje kneuterig: smaakvol georkestreerde herkenbare Long-akkoorden." (PvdH, Volkskrant)
Meldingen
