"Na "Day Breaks" uit 2016 koos Norah Jones een paar jaar voor haar gezin. Het bloed kroop waar het niet gaan kon, wat resulteerde in "Pick Me Up Off The Floor" in 2020, maar corona bracht haar weer terug in retraite. Met "Visions" pakt de inmiddels 44-jarige dochter van Ravi Shankar de draad weer op. Het album maakte ze samen met producer en multi-instrumentalist Leon Michels. Uitgangspunt daarbij was het vlot vastleggen van ideeën, zonder al te veel te letten op perfectie. Het resultaat staat vrij ver af van de jazzy pop op haar succesalbums "Come Away With Me" en "Feels Like Home". Door de ongepolijste productie doet het album een beetje denken aan "Tusk" van Fleetwood Mac. En net als die legendarische dubbelaar is "Visions" een grabbelton vol ideeën: een sterke plaat vol markante melodieën en bijzondere arrangementen. "Paradise", "Queen Of The Sea", "Running" en "I Just Wanna Dance" zijn nieuwe pareltjes in haar oeuvre. Norah Jones het andere geluid gevonden waar ze al jaren naar op zoek was." (OOR)
"Norah Jones liet een succesvolle mix van jazz, country, folk en pop horen op "Come Away With Me" en "Feels Like Home", waarna de zangeres-pianiste zich vooral als componiste en gitariste verder ontwikkelde, zij het wel min of meer ten koste van haar muzikale charme. Tijdens het galaconcert t.g.v. het 75-jarig bestaan van het Blue Note-label hernam ze onder begeleiding van 4 jazz cracks een lied van die eersteling, wat haar inspireerde tot een zogeheten 'return to form'. Zo werd het leeuwendeel van "Day Breaks" opgenomen met enkel een ritmetandem, soms aangevuld met een saxofonist en een organist. Nast "Don't Be Denied" van Neil Young bevat dit zesde album gewaagde covers van Horace Silver en Duke Ellington, maar met bijna dartel pianospel en even gedoseerd als expressief gezang komt Jones er probleemloos mee weg, terwijl fenomenale instrumentalisten als Wayne Shorter, Dr. Lonnie Smith, John Patitucci en Brian Blade evenmin het evenwicht tussen creativiteit en virtuositeit verliezen." (Geert Henderickx, Oor)
"De jazzy pianoklanken en de mooie warme stem van Norah Jones zijn de belangrijkste ingrediënten van alle songs op het album, maar de inkleuring van de songs varieert. Hier en daar duikt even bijzonder als trefzeker drumwerk van Brian Blade op, een aantal songs is rijkelijk versiert met een orgel en verder zijn er incidenteel fraaie gitaarbijdragen, een ruimtelijke pedal steel en ingetogen blazers te horen op het album. Het klinkt op het eerste gehoor misschien als late night jazz, maar ook op Pick Me Up Off The Floor is de muziek van Norah Jones weer avontuurlijk en veelzijdig. Het avontuur is over het algemeen wel subtiel. (...) Het avontuur hoor je ook in de stem van Norah Jones die met veel dynamiek zingt en het gevecht met de hier en daar opeens veel uitbundigere instrumentatie steeds weer met veel succes aan gaat, om vervolgens weer zo loom en dromerig te zingen zoals de muzikante uit Brooklyn, New York, als geen ander kan." (De Krenten Uit De Pop)
"Op de nu verschenen reissue van Come Away With Me is vooral te horen dat Jones door de jaren heen eigenlijk weinig is veranderd. Al op haar allereerste demo’s, die onderdeel zijn van dit luxe 44 tracks tellende pakket, zijn het de kalme arrangementen en haar diepe, rustige, rokerige zangstem die je als luisteraar een gevoel van thuiskomen bezorgen. Voor wie al bekend is met haar werk biedt deze uitgebreide heruitgave van Jones’ debuutalbum vooral meer van iets moois. Voor nieuwkomers is het een essentiële release." (Oor)|
Eerste kerstalbum van Norah Jones, met haar favoriete kerstklassiekers en zes nieuwe eigen songs.
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
