Om zijn 35-jarig artiestenbestaan te vieren (Verminnen debuteerde in 1970) nam deze Vlaming in 2005 16 nummers uit zijn carrière opnieuw op in een akoestische setting en voegde daar 6 nieuwe songs aan toe. Dit leidde tot een luisteralbum, dat 72 minuten een coherent geheel vormt. Op de DVD staat een CANVAS documentaire, waarin Verminnen de kijker meeneemt door zijn leven met veel oude fragmenten. (GT, Muziekbank)
" Een van de opmerkelijke zaken bij ‘Suiker & Zout’ is dat gitarist Eric Melaerts (bekend van Zjef Vanuytsel, Soulsister e.a.) terugkeert bij het werk in de opnamestudio. Op de plaat staat onder meer ‘Café der blije harten’, een liedje vol zwier dat opsomt welke ingrediënten mijn stamcafés uit mijn leven en andere kroegen je in dergelijke cafés ontdekt.‘Een oude dame’ heb ik nadien nog gebruikt voor het schijfje bij mijn boek ‘Prinses van het Pajottenland’, dat ik ooit schreef als ode aan mijn moeder. ‘Dorp in de Cevennen’ legt een verschijnsel van vooral die periode bloot, namelijk de vlucht van mensen van hier naar een zuiders land als Frankrijk, Spanje of Italië. Op zoek naar een nieuw hoofdstuk in hun leven, weg uit dit regenland. Helaas lukken dergelijke zoektochten slechts zelden. Tja, suiker en zout… dat is wat het leven ons biedt. Je zou het ook evengoed kunnen betitelen als vreugde en verdriet van elke dag." (van de website)|
"In 1988 is er voor Johan Verminnen veel veranderd. De blijkbaar eeuwige vrijgezel van welleer is ondertussen getrouwd, heeft een dochtertje, Paulien en is verhuisd van Brussel naar het kunstenaarsdorp Sint-Martems-Latem. En o verrassing? Laat nu net de genoemde factoren en feiten bezongen worden op.... "Gezongen Landschap"... Waarover "Paulien" gaat, laat zich raden. Zijn dochtertje is er dan pas, en begrijpelijk toch dat Verminnen zijn jonge geluk graag bezingt... Het leverde hem ook een bescheiden hitje op in Vlaanderen. "Brieven uit Latem", en "Schildersverdriet", "Het Huis bij de Rivier"... het "Gezongen landschap" van Verminnen die in Sint-Martems-Latem woont dus... "Café de Reisduif" is een van de betere songs op het album vind ik, ook omwille van zijn herkenbaarheid: "typische Vlaamse traditie." Hij is dan al enige tijd wég uit "zijn" Brussel, maar het lied "Brussel" wordt hier in een nieuwe versie ook aan het album toegevoegd." (Musicmeter)
Album uit 1992 van Belgische MOR-zanger, in een stijl vergelijkbaar met landgenoot Will Tura, of Rob de Nijs: volwassen Nederlandstalige popsongs, ambachtelijk gearrangeerd en gericht op een rijper publiek.
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
