"Klinkt als een ruwe schets voor een 'Kid A'/'Amnesiac'-achtige schepping. Zeven lange tracks, waarbij net als op genoemde Radiohead-platen geëxperimenteerd wordt met elektronica, melancholieke pianothema's en voorzichtige dansritmes. Johns zang is hier hoog, met klagerige toon en in mantra-achtige structuren. Met bloedstollend resultaat." (naar EvdB, Oor) Zo klinkt de opener als een minimalistisch electronisch mantra van Terry Riley en weerklinkt vaak de ijle sfeer van Sigur Rós.
Klik hier om cookies te accepteren zodat de vertaalmodule kan worden geladen. Het kan zijn dat je de pagina moet herladen.
