"In de vijf jaar van zijn bestaan is het Han Bennink Trio geëvolueerd van een groepje gezegende muzikanten van twee generaties naar een hecht en opwindend trio dat met zijn muziek een generatie of drie omspant. Want in de eigen composities van pianist Simon Toldam en rietblazer Joachim Badenhorst schemeren stokoude hits door. Tenminste, ik hoor echo's van Raymond Scotts "Powerhouse" in Toldams "Supertyphoon" en van Ralph Flanagans "Hot Toddy" in Badenhorsts "Op Sinjoorke". Bennink heeft zichzelf altijd een heel traditionele drummer genoemd. Wanneer je je dat niet voor ogen houdt, zou je wellicht kunnen denken dat het concept van deze groep hem knecht, maar niets is minder waar: het zit hem als gegoten. De muziek van het trio lijkt meer geconcentreerd, meer gefocust dan in het begin. En intiemer. "Comacina Dreamin" is kamermuziek en de twee composities van Misha Mengelberg, "De Sprong O Romantiek Der Hazen" en "Peers Counting Song", worden met gepaste empathie vertolkt." (Eddy Determeyer, Draai om je oren)
Enrico Rava (Triëst, 20 augustus 1939) is een Italiaanse jazztrompettist en -bugelist. Zijn grote voorbeelden zijn uiteraard Miles Davis en Chet Baker. Het album 'Carmen' is één van zijn interpretaties van klassieke aria's en ouvertures, in dit geval geïnspireerd op de opera van Bizet.
"De spelvreugde en onvoorwaardelijke liefde voor de oerswing hebben levende legende Han Bennink altijd gekenmerkt, en ze verloren nimmer aan urgentie. Ook met 70 jaar lijkt de drummer met z'n allereerste bandje op zijn eigen naam, in de bloei van zijn leven. Dit is muziek met veel frisheid en energie. De drummer koos ergens eind jaren '00 voor twee jonge gasten - Joachim Badenhorst (ts, kl) en Simon Toldam (p) - die hem muzikaal de juiste uitdaging konden bieden. En dat lukt, zo hoor je letterlijk op hun tweede, betere plaat. Je hoort hem genieten met enthousiaste kreten. Ook muzikaal is dit trio razend interessant. De elastische stijlovergangen, de knipogen naar Monk, Nichols en Ellington en de steengoede solo's vormen de schakels in het onbevangen groepswerk. Je voelt de dwingende creatiedrijfveer, met aandacht voor de swingtraditie en aanstekelijke zelfrelativerende humor. En zo ligt dit trio in het verlengde van ICP (ook met Bennink), maar dan nog impulsiever." (Tim Sprangers, Volkskrant; 4 uit 5 sterren)
In de MCN Dutch Jazz Archive-serie "Jazz At The Concertgebouw" een concert uit 1966, met als speciale gast trompettist Ted Curson. De opnamen van het bewuste concert zijn niet eerder op CD verschenen. Het boekje bij Journey bevat unieke fotos van Ton van Wageningen en Bob van Grevenbroek. Liner notes zijn van Ben Zwanink, die eerder het kwartet uitgebreid beschreef in het Jazz Bulletin. Het spanningsveld tussen traditie en vernieuwing, dat keer op keer voor vuurwerk zorgde in de Nederlandse jazz, is duidelijk te horen op deze eerste officieel verschenen live-opname van deze legendarische groep. In twee van de vijf stukken speelt bovendien trompettist Ted Curson mee, die vaker een gastrol vervulde bij het kwartet.
"Tenor saxman Delius put together one of the best working jazz bands of the new millennium, and at least half the credit goes to those mainstays of the European scene, drummer Han Bennink and cellist Tristan Honsinger. The group's method of improvising suites utilizing written themes introduced democratically by any member. It works really well, bringing to mind the successful suite recordings of jazz master Sonny Rollins. The group also brings together many of the interests of the fascinating Honsinger, who has always created a unique improvised-sounding classical music, or classical-sounding improvisation. Bennink just swings and swings, setting up marvelous backgrounds and head-smashing punctuations for the tunes. The fourth member is the Canadian bassist Joe Williamson, who works beautifully with everybody. Fans of modern jazz that balances noise and improv with strong melodies and swinging rhythms will like this group." (Allmusic)
"De opnamen voor deze cd, die via het Canadese label Songlines werd uitgebracht, vonden plaats in de Koeienverhuur (Rent-a-Cow) Studio in Purmerend op 30 januari 1996. Serpentine bevat zeer eigenzinnige jazz van de Nederlander Han Bennink (drums, cymbals, clogs, 'Franse' viool, harmonica en 'other stuff') en de Canadees Dave Douglas (trompet). Het is hedendaagse jazz die voor velen niet te volgen is, maar die desalniettemin wel baanbrekend is (geweest). Op Too Close For Comfort en Cherokee na gaat het om allemaal eigen composities, zoals: Two Clogs For Comfort, Stekelbaarsje, Neck Four, Rein, Alap en Inamorata." (Muziekweb)
"Dit is een goed stel, hoor. Benjamin Herman (sax), Peter Beets (piano), Han Bennink (drums) en Ruud Jacobs (bas). Twee generaties die zich buigen over werk van Misha Mengelberg (1935-2017). Herman maakte al eerder albums met diens muziek en Bennink speelde zijn hele leven met hem, o.a. in het ICP Orchestra. Jacobs begeleidde zo ongeveer iedere Amerikaanse jazzster die sinds de vroege jaren 60 Nederland aandeed en Beets kan bijna alles op piano. Wat op dit live-album vooral knap is: hij probeert Mengelberg niet te imiteren. De grilligheden die bij de composities als "The Romantic Jump of Hares" en "Driekusman Total Loss" horen, neemt Bennink wel voor zijn rekening. De rest speelt volledig in zijn eigen stijl, maar tsjonge jonge wat swingt dit boeltje, zeg. Het kwartet speelt soms lekker dwars, en volgt dan weer heel gepast de melodie, maar altijd speels en avontuurlijk. Heerlijk hoe het met dit prachtige, prettig dwarse en prikkelende repertoire aan de haal gaat." (Gijsbert Kamer, Volkskrant; 4 uit 5 sterren)
Internationaal trio dat in de jaren '90 twee albums maakte. De groep bestond uit de Amerikaanse trombonist Ray Anderson, de Nederlandse drummer Han Bennink en de Zwitserse gitarist Christy Doran (geboren in Ierland). "With heart on sleeve, Anderson's poignantly titled blues "My Children Are the Reason Why I Need to Own My Publishing" expresses it's title perfectly, as the author's lyrical horn work crests above Doran's atmospheric shadings and Bennink's tastefully restrained percussive patter. Conversely, at their most spirited, as on the epic "Tabasco Cart," the trio's riotous three-way discourse ascends to rapturous heights, their high-octane bluster reinforced by a congenial rapport. (...) Anderson, Bennink and Doran make a most impressive line-upeasily one of the previous decade's most fascinating collectives". (Troy Collins, All About Jazz, 2011).
"Op een ijskoude februarinacht in 1969 speelde de Amerikaanse tenorheld Dexter Gordon in een bomvol Paradiso. Een bevlogen concert was het, met Dexter in topvorm en een steengoed spelende Nederlandse ritmesectie met bassist Jacques Schols, drummer Han Bennink en de in 2007 overleden pianist Cees Slinger. De opname is ooit op dubbelelpee uitgebracht, nu staat hij op een prima klinkende CD. Niet alleen leuk omdat het een Nederlands concert is, het is een van de intensere liveopnames van Dexter Gordon." (Koen Schouten, Volkskrant; waardering: 4 uit 5 sterren)
Opname: 2004
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
