"Steve Coleman's debut recording as a leader was the beginning of the documentation of his M-Base music on record. Coleman teams up with some of his top associates of the era, including pianist Geri Allen, bassist Lonnie Plaxico, and drummer Marvin "Smitty" Smith; plus, there are guest appearances by Cassandra Wilson (who sings on "No Good Time Fairies") and trumpeter Graham Haynes. The funky yet creative music has less crowded ensembles than Coleman's upcoming records would, and serves as a fine showcase for the talented and strikingly original altoist who contributed six of the eight numbers." (Allmusic)
Opname: 2009
"Verve keeps serving up new installments of the extensive Charlie Haden tribute at the 1989 Montreal Festival, each featuring a different lineup of guests. With longtime Haden cohort Paul Motian manning the drums, pianist Geri Allen's work is always technically adroit, often adventurous, prodding and challenging the massive-toned Haden into producing some of his most out-there work of recent years. Indeed, near the top of the set, she turns very feisty in "Fiasco," prompting a long avant-garde passage from Haden. Other tracks are thoughtfully ruminative in ways that remind one of the Keith Jarrett American quartet, of which Haden and Motian were the anchors". (Richard S. Ginell, Allmusic)
"This CD is packed with excellent straight-ahead, avant-garde, and free jazz that also features samples from speeches given by Martin Luther King, Jr., Malcolm X, and audio by Deepak Chopra. Roney's evolved, imaginative use of his muted trumpet to achieve the meditative and philosophical concepts inherent in the opener "No Room for Argument" is accomplished effectively. His mentor piece, an arrangement and direction of "Homage & Acknowledgement," a vital rework featuring the duality of the great Buster Williams at work on the bassline for John Coltrane's "A Love Supreme," and Roney's interpretation of the trumpet sounds of Miles Davis on "Filles de Kilimanjaro" is a exceptional seven-minute masterwork that supplies both the spiritual depth and insistent ground rhythms inherent in the original recordings of the '60s. This CD is a great one and shows Roney as a leading jazz trumpeter." (Paula Edelstein, Allmusic)
"Bijzonder album van de pianiste. Ze wijdt diverse composities aan sociaal-politieke onderwerpen. De titelsong, deel van een suite, is geschreven n.a.v. 9/11. Andere stukken verwijzen naar de Amerikaanse raciale geschiedenis ("I Have A Dream" van Mary Lou Williams en het 'zwarte volkslied' "Lift Every Voice And Sing", naast bewerkingen van enkele spirituals), naar belangrijke musici uit de jazzgeschiedenis (Lil Hardin, Charlie Parker, Billie Holiday). Maar het is ook een bijzonder jazzalbum met prachtig pianospel, superieure begeleiding door Ron Carter (b) en Jimmy Cobb (d) (beide beroemde Miles Davis-alumni, HB) en bijzondere toegevoegde elementen. Solozang van Carmen Lundy en (ietwat pathetisch) klassieke tenor George Shirley, subtiel inkleurende bijdragen van het Atlanta Jazz Chorus. Ook opvallend: "In real time", geschreven door Allen samen met echtgenoot Wallace Roney, die ook trompet speelt op dit nummer, op een onnadrukkelijke maar wel heel trefzekere manier." (René de Cocq, Draai Om Je Oren)
Eerste plaat onder eigen naam sinds het prachtige 'The Gathering' (1998). Met een zeer ervaren (en op elkaar ingespeelde) ritmesectie creëert de pianiste spannend vervlochten staaltjes muzikale interactie in melodieuze stukken die steeds gemakkelijk toegankelijk blijven.
Uit 1999. Sinds jaren '60 actieve vibrafonist met sterke jonge cast: Kenny Garrett (as), Geri Allen (p), Christian McBride (b) en Al Foster (d). In mainstram-postboppaden, soli van vooral Kenny en Bobby tillen de plaat boven 't maaiveld uit.
"Pianiste wier stukken iets lyrisch hebben, iets in gang zetten, emoties reflecteren. Gebruikt diverse bezettingen, met blazers, percussie, gitaar (Vernon Reid) of trad. trio. Sterke CD die hoofd, hart en voeten aanspreekt." (VK)
Album uit 1995. De pianiste is zelf al een fascinerend muzikante, zoals alleen al blijkt uit de 3 atmosferische pianostukken alhier, maar de avantgardistisch ingestelde Ornette Coleman (as) en Wallace Roney (t) maken het nog intrigerender.
Ambrosetti (Lugano, 1941) started his recording career in 1964 as a sideman with his father Flavio. In years to follow he received several trumpet awards, was voted "Best European Jazz Musician" in Italy and was called "the most elegant hard bop trumpeter Europe has ever known." Dedicated to famous film melodies (by Gershwin, Lennon/McCartney, Hancock a.o.) and featuring American star players John Scofield and Geri Allen, "Movies" was Ambrosetti's most successful album in the eighties. Its re-definings of some well-known songs received top ratings, among them the prestigious German Critics Award. British Jazz Journal reads: "Comparisons could be drawn between Ambrosetti and Lester Bowie, in that both have blended gentle satire and serious blowing, but the Italo-Swiss has pulled off the idea with flair and taste." All Music Guide adds: "A superb album." Vooral gitarist Scofield excelleert en verbaast in fantasierijke soli, die veel expressiever zijn dan die van de meer, euh, filmisch spelende Ambrosetti.
Herkenningsthema's van beroemde films zijn het uitgangspunt van dit album, maar de uitwerking is stilistisch uiteenlopend van een behoudend tot een modern postbop-idioom, waarbij de ene keer het filmthema heel herkenbaar is en de andere keer nauwelijks. Een enkele keer is het resultaat wat flauwtjes ("Theme From Peter Gunn"), maar vaak juist enerverend en zeer fantasievol, met dank aan de sterke groep musici die de Zwitserse bugelist om zich verzameld heeft, met gitarist John Scofield als uitblinker.
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
