Bijzondere muziek van een eigenaardig man, overleden in 2001. Hij was een finger-picking-gitarist met een fabelachtige techniek, beinvloed door Skip James en Bukka White. Zelf ontdekte hij Leo Kottke. Vooral z'n syncopische spel imponeert.
Fahey geldt als zeer invloedrijk folkgitarist, maar verwacht hier geen straight-ahead akoestische folkplaat. Het is een collage-achtig geheel, waar naast knap gitaarspel ook vervreemdende psychedelische passages zijn te horen. Freakfolk avant la lettre dus in feite. "This primarily contains duets with various other artists (incl. overdubs with his own pseudonym, "Blind Joe Death"). This quite obscure early effort is both listenable and wildly eclectic, going from scratchy emulations of early blues 78s and country fiddle tunes to haunting guitar-flute combinations and eerie ragas. "A Raga Called Pat, Part III & IV" is a particularly ambitious piece, its disquieting swooping slide and brief bits of electronic white noise reverb veering into experimental psychedelia. Most of this is pretty traditional and acoustic in tone, however, though it has the undercurrent of dark, uneasy tension that gives much of Fahey's '60s material its intriguing combination of meditation and restlessness." (R. Unterberger, Allmusic)
"De in 2001 overleden folk- en avant-garde gitarist John Fahey heeft een flink kerstoeuvre opgebouwd. Fahey verklapte ooit waarom hij zich met zijn eerste kerstalbum "The New Possibility" (1968) had vergrepen aan het klassieke kerstrepertoire. Fahey was geliefd in kleine kring van muzikale tobbers, maar verkocht nauwelijks muziek. Toen hij met de eigenaar van een platenzaak sprak over het succes van Bing Crosby's kerst-LP, begon hem te dagen dat in dit genre ook voor hem wat viel te halen. Een plaat die elk jaar opnieuw in de etalage kon worden gelegd: daar kon je wat aan verdienen. "The New Possibility" werd een verkoopsucces, en terecht. De getokkelde versies van "Joy To The World" zijn van een tijdloze schoonheid, fantastisch gearrangeerd voor akoestische vingerzettingen. Fahey zou daarna nog vele kerstplaten opnemen." (Robert van Gijssel, Volkskrant) Deze CD-editie uit 2000 bevat naast het 1968-album ook op één track na zijn tweede kerstalbum uit 1975, dat vnl. gitaarduetten met Richard Ruskin laat horen.
DVD die in 2 uur een mooi beeld schets van een enigmatisch man met enorme gitaristische kwaliteiten. Het label Vestopol is een liefhebbersbedrijfje dat z'n uiterste best heeft gedaan iets moois af te leveren. Het eerste blok bestaat uit een aflevering van een aan (folk)gitaarmuziek gewijd Amerikaans TV-programma uit 1969. Host Laura Weber interviewt John, die tussendoor enkele van z'n stukken speelt, waarna hij de gebruikte speltechnieken (op uiteenlopende akoestische gitaren) toelicht. Tweede blok is een live-optreden uit 1996. Hij lijkt in niets meer op de jongeman van de 1969-beelden, maar als hij begint te spelen betovert hij nog evenzeer. De gitaristen onder u zullen zich in de hemel wanen bij het beluisteren en observeren van zoveel tokkelschoonheid, maar uit ervaring weten we dat het effect bij niet-spelers even groot is. Ook is een interview uit 1996 bijgevoegd, waaruit blijkt dat de stuurs en excentriek ogende man een warme persoon blijkt die met graagte vertelt over z'n grote passie: gitaarspelen.
