"In 2007, for the 40th anniversary of John Coltranes death, BBCs Jazz On 3 commissioned a tribute from sax virtuosi Dave Liebman and Joe Lovano, embracing the hard-bop Coltrane of the late 1950s as well as the anthemic free-jazz master he became. Resonance releases those tapes 10 years later, 50 years after Coltrane's passing. Liebman had to assemble a hastily modified version of his Saxophone Summit band (Phil Markowitz is on piano, the wonderful Billy Hart on drums), but the collective passion is palpable. Liebman and Lovano rip through Coltranes boppish Locomotion as a two-tenor tussle; Lovanos rugged tenor and Liebmans ethereal soprano sharply contrast on a segue of "Central Park West" and the rapturous "Dear Lord"; Coltranes world musicianship is evoked by the Spanish theme of "Olé"; and theres a prayerlike ecstasy to the freeform title track. The full breadth of the shortlived Coltranes legacy is rarely celebrated so authoritatively and completely." (John Fordham, The Guardian; 4 uit 5 sterren)
Op 25 november 2011 in Jazzpodium De Tor, Enschede: "De uit New York afkomstige zanger J.D. Walter, vermaard jazzvocalist en internationaal toonaangevend vernieuwer van de jazzzang is in Europa voor een aantal masterclasses en concerten. Walter wordt door vakgenoten geroemd om zijn ongeëvenaarde beheersing van de stem en vooral om zijn onnavolgbare scat-techniek. Scatten is de zangtechniek waarbij de zanger of zangeres de stem inzet als een instrument, improviseert op de muziek zonder tekst maar met klanken en geluiden als doowop en doobiedoobie etc. Het verhaal gaat dat Louis Armstrong de uitvinder van deze techniek was, in de opname van "Heebee-Jeebees" in 1926. Volgens de over-levering zou zijn bladmuziek op de grond zijn gevallen tijdens een live-sessie en begon hij daarom ter plekke klanken te improviseren. Ook Ella Fitzgerald was vermaard om haar scat-solos. The guy is like an instrument; a phenomenon!!" aldus Dave Liebman over J.D. Walter." Op deze CD is Liebman met Walter te horen.
"Voor zijn trio reorganiseerde saxofonist Liebman zijn favoriete Weill-stukken. De melodieën en harmonische highlights daarvan liet hij veelal onveranderd. In de rijke harmonieën van Weills composities vond Liebman veel verrassingen: een goudmijn voor improvisatoren. De saxofonist verschiet daarbij zijn kruit niet meteen. In de up-tempo swingstukken bouwt de saxofonist gedoseerd zijn soli op en kiest zorgvuldig onverwachte noten en ritmiek. Op een tegendraadse piano-uitvoering van "Liebeslied" en een fluit in "Apple Jack" na, laat hij experiment achterwege. Jesse van Ruller speelt een voorname rol. In de begeleiding vormt hij een natuurlijke eenheid met de solide ritmetandem Marius Beets en Eric Ineke. Met subtiele akkoorden trekt de gitarist de aandacht. In de improvisaties is Van Ruller vastberaden. Hij zet een boeiende interactie met Liebman op in 'Here I'll Stay" en wisselt solo's met extremere notenkeuzes en timing moeiteloos af met op schuivende akkoorden gebaseerde loopjes." (Mischa Beckers, Jazzenzo)
"The spirit of John Coltrane looms heavy over the proceedings of this project, where saxophonists Brecker, Liebman and Lovano commit to disc the occasional grouping that they have participated in since '96. A trio whose collective whole is clearly greater than the sum of the parts, representing an uncompromising ensemble that gets more exciting and adventurous as the one hour set progresses. Making it easy to differentiate the players by placing them in specific aural positions, what becomes increasingly apparent over the course of the programme is exactly how influential Coltrane has been on all three players. And yet, that being said, each player has taken that influence and developed something distinctly personal and unique. There is absolutely no mistaking each player, regardless of where they are positioned in the mix. Brecker, Liebman and Lovano have crafted an album that easily stands amongst the best recordings of their collective careers." (John Kelman, Allaboutjazz)
'Debuut' van trio gelouterde, doch nog lang niet uitgetelde jazzmusici: Saxofonist Liebman, bassist Swallow en drummer Nussbaum. "Alles klopt aan dit vrij-groovende trio waar het muzikale genot vanaf spat. Echt een aanwinst." (Koen Schouten in de Volkskrant)
Plaat uit 1995. De pianist wordt hier door Billy Hart's krachtige drum-ritmiek en de heftig tegen elkaar in spelende Hagans (t) en Heinila (ts) behoorlijk in een dienende rol gedrukt. Op 4 tracks is David Liebman (ss) de voornaamste solist.
Opname: 2007
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
