Opname: 1993.\nJazzsaxofonist Jan Garbarek improviseert ingetgeon door de serene polyfonische gezangen uit Renaissance en late Middeleeuwen die het gerenommeerde Hilliard Ensemble uitvoeren. In de ruimtelijke productie van ECM-opperhoofd Manfred Eicher wordt dat wat heel bijzonders dat het ook in new age kringen erg goed deed. Het was een opmerkelijke verkoopklapper, midden jaren '90.
"De conductus beleefde zijn hoogtijdagen in de 13de en 14de eeuw als broertje van het organum en het motet. Het genre kwam overal in Europa voor, maar het blijft gissen naar het precieze liturgische doel ervan. Het woord conduct, gedrag, impliceert dat conductie een moraliserend doel hadden. Die opvatting sluit in elk geval aan bij de stichtende gedichten die vaak ten grondslag liggen aan de één tot driestemmige conducti. Soms geven ze historisch commentaar, soms is er kritiek. Als vuistregel geldt: hoe feestelijker de gelegenheid, hoe melismatischer de tekst wordt uitgesponnen. We horen drie tenoren, waaronder de ervaren zwaargewichten John Potter en Rogers Covey-Crump - beiden bekend van het Hillard Ensemble. Zij worden aangevuld door de jonge Christopher O'Gorman. De drie zingen trefzeker en met veel gevoel voor de caleidoscopisch aandoende ritmes en voorbijglijdende samenklanken die soms uit een andere wereld lijken te komen. Bijzonder repertoire dat niet vaak op CD verschijnt." (Frank Pothoven, Luister)
Opname: 1982
