"Gedurende het door lockdowns geplaagde jaar 2020 verschenen er veel intieme solo-albums en thuisproducties. Denk aan bijvoorbeeld "Suite : April 2020" van Brad Mehldau of "Avalon Songs" van Yuri Honing. Albums die worden gekenmerkt door de verstilling en ook de melancholie van het noodgedwongen isolement. In Huize Chris Potter ging het er anders aan toe. De Amerikaanse saxofonist bouwde in zijn eentje een klein solo-feestje in zijn thuisstudio. Het resultaat "There Is A Tide", waarop hij zelf alle instrumenten bespeelt, is een funky jazzalbum. Potter is een begenadigd rietblazer die normaal de complexiteit niet schuwt. Nu hij zijn eigen ritmesectie verzorgt houdt hij de ritmes primair, als basis voor vaak meerstemmige blaaspartijen. Maar "There Is A Tide" wordt vooral gekenmerkt door een opgetogen en losse sfeer. Een welbesteed verplicht vrij jaar voor Potter." (Muziekweb)
"In 2012, guitarist Pat Metheny won a Grammy for his album "Unity Band". It featured Chris Potter (ts, ss, bcl, fl), Ben Williams (b), and Antonio Sanchez (d). A year later, the Unity Group returned with "Kin ", which found the ensemble expanded with multi-instrumentalist Giulio Carmassi. Arriving in 2016, "The Unity Sessions" showcases that expanded group live in a gorgeously produced performance at New York's Black Box Theatre. Here, we get cuts off both albums, as well as songs culled from Metheny's lengthy career. These run the gamut from acoustic pieces ("Adagia") to moody, groove-oriented modal fusion ("Roofdogs") to atmospheric world music-inflected pieces ("Come and See") and more. Elsewhere, the ensemble combines Coltrane-esque spirituality and African rhythms on "On Day One," and dives into the flamenco-steeped anthem "Rise Up." Ultimately, while Metheny is the undisputed leader, it's the thoughtful interplay that makes these sessions so involving." (Matt Collar, Allmusic; 3,5 uit 5 sterren)
For his third ECM release as a leader, Chris Potter presents a new acoustic quartet that naturally blends melodic rhapsody with rhythmic muscle. The group includes superlative musicians well known to followers of ECMs many recordings from New York over the past decade: keyboardist David Virelles, bassist Joe Martin and drummer Marcus Gilmore, who each shine in addition to the leader on multiple horns. "The Dreamer Is the Dream" features Potter on tenor saxophone the instrument that has made him one of the most admired players of his generation in the striking opener Heart in Hand and such album highlights as Yasodhara, as well as on soprano sax (Memory and Desire) and bass clarinet (the title track). Potter is an artist who employs his considerable technique in service of music rather than spectacle, says The New Yorker, and his composing develops in texture and atmosphere with every album. (bron: ECM/Challenge)
Je kunt Aziza een supergroep noemen, maar het is meer dan dat. Dit kwartet brengt 4 van de meest invloedrijke en beste muzikanten in de moderne jazz samen in een band: bassist Dave Holland, saxofonist Chris Potter, gitarist Lionel Loueke en drummer Eric Harland. Het zijn alle vier bekende bandleiders in hun genre, en brengen samen een ongelooflijke dosis ervaring en inspiratie mee. Dave Holland heeft gewerkt met o.a. Miles Davis; Chiris Potter wordt beschouwd als een van de beste jazzsaxofonisten ter wereld een heeft gewerkt met Pat Metheny, Dave Douglas en Paul Motian; Lionel Loueke heeft een unieke brug geslagen tussen de muzikale traditie van zijn geboorteland Benin; de intense en zijn dynamically sophisticated benadering van drummen zorgt ervoor dat Eric Harland een van meest gevraagde drummers is van zijn generatie, wat geleid heeft tot zowel vruchtbare samenwerkingen met Charles Lloyd en Kurt Rosenwinkel en met zijn eigen band Voyager en James Farm, met o.a. Joshua Redman. (bron: Dare2/V2)
Supergitarist Pat Metheny heeft nu twee studio-albums gemaakt met zijn Unity-group. Een band die een avontuurlijker jazzvorm laat horen dan zijn voormalige Pat Metheny Group. De Group zocht graag het behaaglijke op, Unity eerder het stekelige. Dit met dank aan de explosieve drummer Antonio Sanchez (kijk de film Birdman en beluister de bijbehorende soundtrack en u weet wat we bedoelen) en het veelzijdige saxspel van Chris Potter (die vroeger schitterde in o.a. de groep van bassist Dave Holland). Na enkele wereldtournees is een zeer hecht spelende club ontstaan en op deze zeer intiem en dicht op de huid in een klein New Yorks theatertje gefilmde set laat horen wat er dan gebeurd met de muziek. De bezieling en het spelplezier spat eraf. Ook als Pat zijn guitar synth voor de dag haalt of deze groep een Metheny-klassieker als "Two Folk Songs #1" (in Nederland bekend als tune van Koot & Bie in de Juinen-periode) bij de hoorns vat. De bekende saxlijn van wijlen Michael Brecker wordt treffend neergezet door Potter.
"Een van de opmerkelijkste en meest onorthodoxe opnamen uit Werners 30-jarige carrière. De pianist, die vaak Toots Thielemans begeleidde, gaat ongewoon te werk. Dat hoor je al in het openingsstuk "Lo's garden". Een nerveus nummer, met een vleugje Stravinski, funky sounds en elektronische geluiden. Werner speelt piano, allerlei keyboards en gebruikt ook de computer. Hij krijgt steun van enkele van de beste jazzmusici: Dave Douglas (t), Chris Potter (ts, bkl), Scott Colley (b) en Brian Blade (d). Werner en zijn band komen tot een subtiele mengeling van akoestische en elektronische elementen. Maar je hoort ook rijke melodieën, stevige, hoekige ritmes en bevlogen solo's. De sound is vaak virtuoos en futuristisch. Dave Douglas en Chris Potter spelen meesterlijke, intense solo's. Het mooie "An uncovered heart", geschreven bij de geboorte van zijn inmiddels overleden dochter, groeit naar een extatisch slot. Werner, eerder vooral geprezen als triopianist, toont zich hier van een verrassende kant." (KvK, De Standaard)
"Trumpeter Alex Sipiagin sticks with a quintet lineup on his second Criss Cross outing, but this time opts for guitar over piano. Tenor saxophonist Chris Potter remains in place from the first session; Adam Rogers ably fills the chair previously occupied by Dave Kikoski; and with Boris Kozlov on bass and Gene Jackson on drums. The music is magnificent, the takes are long, giving the soloists enough room to push the envelope. Sipiagin offers four originals and an elevated reading of Mingus' "Reincarnation of a Lovebird," two equally stirring takes of Bill Evans' "Very Early," and a priceless flügelhorn/acoustic guitar duet on Monk's "Light Blue." Sipiagin's orchestrations are ceaselessly probing and imaginative. Combining the rigors of painstaking composition with the frenzied inspiration of the hottest blowing date, Sipiagin gives listeners some of the most potent and engaging mainstream jazz of the era." (Allmusic).
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
