"Op zijn 83ste laat Ian Hunter horen hoe je als rockveteraan nog messcherp en geloofwaardig voor de dag kunt komen. Op "Defiance Part 1" doet hij dat met hulp van een imposante bende rocksterren: van Slash, Billy Gibbons, Ringo Starr en Todd Rundgren tot wijlen Jeff Beck en Taylor Hawkins. Sommigen lenen hun herkenbare geluid aan het materiaal, maar trekken nooit de spotlight bij de gastheer vandaan. Zijn karakteristieke, bij vlagen Dylaneske manier van zingen geeft daar ook geen ruimte voor: niet in ouderwets bijtende songs als "Defiance" en "Kiss N’ Make Up" en zéker niet in overweldigend mooie ballads als "Angel" en Guernica"." (Lust For Life; 4 uit 5 sterren)
"Laat er geen twijfel over bestaan dat de voormalige frontman van Mott The Hoople en zijn gevolg op 19 april 1980 in een bloedvorm verkeerden. Hunter heeft nooit een betere band gehad dan die waarin Mick 'Michael Picasso' Ronson de muzikale leiding verzorgde. Ook de bewuste avond excelleerde de gitarist doorlopend met spel dat op unieke wijze lyriek aan stootkracht paarde. De setlist correspondeerde met die van de live-dubbelaar "Welcome To The Club": Mott-klassiekers (waaronder de definitieve versie van "I Wish I Was Your Mother"), enige covers en een selectie prijsbeestjes uit Hunters solocatalogus. Onbetwist hoogtepunt is een ontroerende versie van "Irene Wilde", een van de allermooiste liedjes over een jeugdliefde ooit geschreven. Na meer dan 30 jaar krijg je er nog steeds een brok van in je keel." (Chris van Oostrom, Lust For Life; waardering: 5 uit 5 sterren!!)
Opgenomen in Chicago, augustus 2001. De groep rond de ex-Beatle-drummer bestond dat jaar uit Roger Hodgson (van Supertramp), Ian Hunter (van Mott The Hoople), Greg Lake (van Emerson, Lake & Palmer), jaren '80-synthpop-icoon Howard Jones en Sheila E. (o.a. Prince). Tijdens dit feestelijke optreden komen de grote hits van de leden voorbij (o.a. "Logical Song", "Lucky Man", "Glamorous Life", "All The Young Dudes". Natuurlijk wordt er afgesloten met "With A Little Help From My Friends".
Vijfde solo-album van ex-Mott The Hoople-zanger, uit 1979. Weerslag van een hernieuwde samenwerking met gitarist Mick Ronson en bovendien m.m.v. 3 E-Street Band-leden (Max Weinberg, Roy Bittan en Gary Tallent). En dan zijn ook John Cale en Ellen Foley nog te gast. Te omschrijven als een wat rauwere, steviger rockende 'working man's'-versie van David Bowie.
Live-plaat uit 1979. Begeleid door een gemeen effectieve rockband, met Mick Ronson als belangrijkste man, wordt hier een portie straighte, dampende rock gebracht, waaronder veel Mott the Hoople-werk. Uitgebreide CD-editie met extra materiaal.
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
