Live-albums die de samenwerkingen documenteren met gastsolisten Nils Wogram en Bert Joris. De albums hebben als thema polyfonie: gecomponeerde meerstemmigheid; er klinken meerdere melodieën tegelijkertijd. Ze verwijzen naar de inspiratie voor dit dubbelalbum: het gebruik van vroege polyfonie door Vlaamse, Nederlandse en Duitse componisten, tussen de veertiende en zestiende eeuw. De Duitse trombonist Nils Wogram staat bekend om zijn uitmuntend en virtuoos trombonespel. Hij kan hoog klinken als een trompet en laag als een didgeridoo. De Belgische trompettist Bert Joris is een van de belangrijkste jazztrompettisten van Europa. Als begenadigd instrumentalist, productief componist en arrangeur en ook als bandleider is hij een opvallende verschijning in de jazzscene. Het all-star Quartet van Jasper Blom heeft inmiddels vier albums uitgebracht. Bloms composities bieden een elektro-jazz-cocktail van stijlinvloeden met als uitgangspunt experimenteerlust, vrijheid in samenspel, effecten, funkgrooves en jazzswing.
De registratie van een optreden in 1994 van de - destijds snel internationale erkenning verkrijgende - jazz grootheid, pianist Rob van Bavel met kwintet. Dit album is een eigen productie van Radio Nederland Wereldomroep uit de serie "Live Jazz from the Netherlands". Een relatief onbekend album dat zeker een aanrader is voor de liefhebbers van het spel van Rob van Bavel. (GR, Muziekbank).
"Gitarist Hendrik Braeckman wachtte lang eer hij een plaat als bandleider uitbracht. Dat geduldige temperament spreekt ook uit zijn muziek. De 11 eigen stukken ontplooien zich ongehaast, met veel zorg voor detail, met aandacht voor elke noot. De plaat is intelligent samengesteld, als een mozaïek met wisselende bezettingen, zonder felle contrasten maar met zacht in elkaar verglijdende stemmingen en kleuren. Braeckman opent en sluit met een atmosferische solo ("Colours"). In het triostuk "Felix" dansen zijn gitaarlijnen over de bas van Piet Verbiest en de drums van Jan De Haas. Op "Indisch" komt de sopraansax van Kurt Van Herck erbij. Op de kwintetstukken wordt het geluid voller met van Herck op tenorsax, naast de trompet of de bugel van Bert Joris. Braeckman speelt zijn solo's op het eerste gehoor onopvallend, maar subtiel en knap opgebouwd. De groep en de songs gaan echter voor. Braeckman stuurt de muziek en de spelers met zachte hand, en drukt vooral als melodieus bevlogen componist zijn stempel." (Tijdnet)
