"Dat John Prine één van de betere songwriters is, mag bekend zijn. Maar ook als uitvoerend artiest weet hij al ruim 4 decennia een breed publiek te binden. "For Better, Or Worse" staat vol covers uit alle deelgebieden van country en folk, waarbij hij wordt ondersteund door een grote diversiteit aan vrouwelijke duetpartners. Daarmee is het de opvolger van "In Spite Of Ourselves" uit 1999. Amanda Shires schittert in een prachtige traditionele country uitvoering van Flatt & Scruggs "Dim Lights, Thick Smoke And Loud Music". Susan Tedeschi, Lee Ann Womack en Allison Kraus zijn een aantal van de andere gasten die het album naar grote hoogtes brengen. Prines vouw Fiona voegt haar stem toe aan "My Happiness", ooit Elvis eerste plaatje voor zijn moeder. Afgesloten wordt er met "Just Waitin", ooit een christelijk lied van Luke The drifter, alter ego van Prines grote held Hank Williams. Prine klinkt ouder, wijzer en traditioneler dan ooit tevoren, maar blijft boeiend als altijd." (Jurgen Vreugdenhil, Platomania)
Klassiek debuut uit 1971 van singer/songwriter. Een mix van folk, rock en country met puntige, verraderlijk simpel lijkende teksten, gezongen met speels gemak en een humorvolle touch.
Met zijn eerste drie platen verkreeg John Prine de status 'troonopvolger van Bob Dylan' - samen met Loudon Wainwright III overigens - en dat terwijl Dylan zelf de dertig nog maar net gepasseerd was. Dit is Prine's tweede, uit 1972. "John Prine's second album was a cut below his first, but only because the debut was a classic and this followup was merely terrific. "Sour Grapes" showed Prine's cracked sense of humor and "Souvenirs" his sentiment. Even if it was the second rank of his writing, Diamonds in the Rough demonstrated that Prine had an enduring talent that wasn't exhausted by one great album." (William Ruhlmann, Allmusic)
"Een keur aan veelal onbekende tranentrekkers uit de rijke countryhistorie. De vertolkingen gebeuren samen met toppers als Emmylou Harris, Trisha Yearwood en Patty Loveless. De 4 songs met Iris DeMent zijn absolute hoogtepunten." (GH, Oor)
"Samenwerking tussen country-singer/songwriter John Prine en bluegrassgrootheid Mac Wiseman. Het was Cowboy Jack Clement, die erin slaagde om de twee samen achter de microfoon te krijgen. Dat idee was wel OK, vonden ze, zo lang ze zelf maar het repertoire mochten kiezen. En dat is behoorlijk uiteenlopend. Van religieuze hymnes als In The Garden of Old Rugged Cross tot Kris Kristoffersons Just The Other Side Of Nowhere, van country classics als Al Dexters Pistol Packin Mama, Bob Wills toepasselijk getitelde Dont Be Ashamed Of Your Age of Leon Paynes I Love You Because tot iets van gemeenschappelijke favoriet Tom T. Hall (Old Dogs, Children And Watermelon Wine). Het resultaat is een plaat die sfeersgewijs zo begin jaren zestig gemaakt had kunnen zijn. En zodoende zal het album wellicht vooral ook de al wat oudere americana/countryliefhebbers aanspreken. Al was het al maar omdat de verweerde baritonstem van Prine en de melodieuze tenor van Wiseman zo prachtig samen kleuren." (CntrAltCounry.be)
Plaat waarop hij met z'n 'nieuwe stem' (door ziekte nogal anders geworden) eigen oude klassiekers her-interpreteerd. En het klinkt prachtig: fraaie luisterliedjes, onberispelijk en transparant gearrangeerd.
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
