5 resultaten
Sorteren op:
Jasper Blom Quartet
CD

Jasper Blom Quartet Polyphony : Live At The Bimhuis (2018)

Live-albums die de samenwerkingen documenteren met gastsolisten Nils Wogram en Bert Joris. De albums hebben als thema polyfonie: gecomponeerde meerstemmigheid; er klinken meerdere melodieën tegelijkertijd. Ze verwijzen naar de inspiratie voor dit dubbelalbum: het gebruik van vroege polyfonie door Vlaamse, Nederlandse en Duitse componisten, tussen de veertiende en zestiende eeuw. De Duitse trombonist Nils Wogram staat bekend om zijn uitmuntend en virtuoos trombonespel. Hij kan hoog klinken als een trompet en laag als een didgeridoo. De Belgische trompettist Bert Joris is een van de belangrijkste jazztrompettisten van Europa. Als begenadigd instrumentalist, productief componist en arrangeur en ook als bandleider is hij een opvallende verschijning in de jazzscene. Het all-star Quartet van Jasper Blom heeft inmiddels vier albums uitgebracht. Bloms composities bieden een elektro-jazz-cocktail van stijlinvloeden met als uitgangspunt experimenteerlust, vrijheid in samenspel, effecten, funkgrooves en jazzswing.

Uitgeleend
Jasper Blom
Hybrid 10tet On The Move
CD

Hybrid 10tet On The Move (2011)

"Braam brengt ons een dolle rit over een muzikale kermis, zo vol bonte attracties dat het je duizelt. Door de hybride samenstelling van het tentet: een rockritmesectie, een klassiek strijkkwartet plus improviserende jazzblazers; en ook door de enorme afwisseling aan stijlcitaten. Een beukende backbeat, Cubaanse habanera's, walsjes, tango, begrafenismarsen, eerbiedwaardige bigbandklanken, abstractie. Maar het typerende voor Braam is dat al die genres niet hun alledaagse betekenis hebben. Ze kleuren elkaar, ze worden ingekleurd door sterk individualistische solo's van kornettist Taylor Ho Bynum, trombonist Nils Wogram, tubaspeler Carl Ludwig Hübsch, naast pianist Braams afgeslankte Cecil Taylor-verkenningen. Vaak balancerend op de rand van parodie, met net iets te dik aangezette accenten, zonder hun karakteristieke waarde te verliezen. De schitterende kwaliteit van de opnamen, uit het Amsterdamse Bimhuis, laat horen hoe expressief ook de klankkleur is." (Frank van Herk, Volkskrant; waardering: 4 uit 5 sterren)

Uitgeleend
Fahrvergnügen
CD

Fahrvergnügen (2006)

"De Duitse trombonist Nils Wogram legt zich niet graag vast. De snelle stukken hebben een duidelijke bop invloed - Birds trip is niet voor niets een ode aan Charlie Parker - maar de langzame composities doen met hun lange melodielijnen soms nog het meest aan oude koorwerken denken, al zijn zij ontegenzeggelijk jazz. Het niveau van de muziek is buitengewoon hoog. Vooral het samenspel tussen Wogram en de Nieuw-Zeelandse altsaxofonist Hayden Chisholm blonk uit in subtiele intonatienuances. Op een ingehouden manier heel enerverend, deze twee door een warme toon prachtig bij elkaar passende stemmen. Root 70 is een band waarin de leden elkaar alle ruimte geven. De ritmesectie bestaande uit bassist Matt Penman en drummer Jochen Rückert laat de muziek ademen. Fahrvergnügen klinkt als de soundtrack bij een lange autorit. Het ene moment dromerige en zwoel alsof zij op een landweg rijden, dan weer gejaagd alsof de trip hen ineens op een drukke stad heeft binnengeleid." (Mischa Andriessen, Jazzenzo.nl)

Uitgeleend
MP85
CD

MP85 (2021)

Uitgeleend
Michel Portal
Reinventing The World
CD

Reinventing The World (2003)

"Saxophonist and composer Andy Middleton steps out with his fourth album as a leader on this all-original album consisting of compositions written with the fate of the environment in mind. Song titles like "Three Mile Island" and "Atlas Shrugged" hint at Middleton's ecological pessimism, but the music itself only betrays his concerns with a general mood of gentle melancholy and faint foreboding. The mood is not oppressive, though. On the strutting "Ode to Ken Saro Wiwa," which opens the album, Middleton displays both an appealingly straightforward melodic sense, and an admirable facility with complicated harmonic structures; on "Naugahide," he combines jaunty drumming and artful passages of group improvisation to create a sort of new-New-Orleans feel. His use of a sweet, legato melody over a busy and complicated rhythm part on "Les Beaux" is also lots of fun. "Federico" is maybe a bit too vague and rambly in places, but that's the closest thing to a misstep on this very fine album." (Rick Anderson, Allmusic)

Uitgeleend

Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten.
Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.