5 resultaten
Sorteren op:
Tomorrow Tomorrow And Tomorrow
CD

Tomorrow Tomorrow And Tomorrow (2024)

"Het is niet de meest voor de hand liggende startplaats voor een Fay-nieuweling: de arrangementen kloppen niet altijd en de opnamekwaliteit varieert sterk. De songs zijn echter zonder uitzondering krachtig en overtuigend gebracht. Maar ook nummers die alle uitnodigende warmte, door de tijd gedragen wijsheid en het gevoel van grootse verwondering balanceren met woede tegen intolerantie en onrecht dat Fay's meer recente albums zo aantrekkelijk maakt. Minimalistisch en vrijwel gloeiend van verstilde plechtige schoonheid klinken "Hypocrite", "We Are Raised" en "A Coast No Man Can Tell" (herzien voor Life Is People) allemaal als standards, of seculiere hymnes die eeuwenlang meegaan. Fay's zachte en oprecht oncynische visie moet in het tijdperk van punk en new wave wel erg uit de tijd zijn geweest, maar dit is uiteindelijk tijdloos materiaal dat immuun is voor voorbijgaande rages en modes: als er ooit een perfecte tijd was voor Fay's humane en meelevende liedjes, dan is het nu." (The Line of Best Fit; 8 uit 10)

Uitgeleend
Bill Fay Group
Life is people
CD

Life is people (2012)

Uitgeleend
Bill Fay
Countless branches
CD

Countless branches (2020)

Uitgeleend
Bill Fay
Who is the sender?
CD

Who is the sender? (2015)

Uitgeleend
Bill Fay
Bill Fay
CD

Bill Fay (1971)

Debuut uit 1971 van de singer-songwriter die mede door de stimulans van o.a. Nick Cave en Jeff Tweedy in 2012 een veelgeprezen come-back maakte met "Life Is People". Dit "Bill Fay" ging dus vooraf aan het nog in hetzelfde jaar verschenen "Time Is The Last Persecution". Ook hier al is Ray Russell de gitarist die 'm begeleidt, maar zijn vooral voorzien van groots opgezette, barokke orkestarrangementen. Niet alleen wat strijkers, zoals vaak bij collega's gebeurde, maar ook koper- en houtblazers en extra instrumenten als klavecimbel worden ingezet ter kleuring van de songs die zich stilistisch ergens in de driehoek Rod McKuen, Neil Diamond (Fay laat ook af en toe hetzelfde schraapje horen) en, ja toch ook wel de Bob Dylan van de late jaren zestig bevinden. Zeker in vergelijking met de tot standaardplaat uitgegroeide tweede van Bill Fay, zou je dit album ietwat overgestyleerd kunnen noemen.

Uitgeleend
Bill Fay

Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten.
Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.