Compilatie uit zijn materiaal dat hij opnam voor het Barclay-label, waar hij tussen 1960 en 1975 onder contract stond. Hij was een anarchist met uitgesproken meningen over allerlei maatschappelijke en politieke kwesties en in deze periode verwerkte hij die meer en meer in zijn chansons. Maar dan wel zonder dat zijn werk er drammerig van wordt - Ferré blijft ook een groot poëet en stilist, die door kenners op even grote hoogte wordt geacht als George Brassens en Charles Aznavour. Zijn eigenzinnigheid heeft er wel aan bijgedragen dat hij buiten Frankrijk niet zo bekend is als genoemden.
"Les Chansons d'Aragon is een album van Léo Ferré , uitgebracht in 1961 door Barclay Records. Het is zijn tweede album gewijd aan een dichter, na Les Fleurs du mal van Baudelaire uit 1957. Hier richt Ferré zich op de voormalige surrealist Louis Aragon. Léo Ferré begon in de herfst van 1958 met het op muziek zetten van de gedichten van Louis Aragon en voltooide de taak in maart 1959. Op dat moment stond Ferré niet onder contract bij een platenlabel. Na verschillende weigeringen tekende Ferré uiteindelijk bij Eddie Barclay in 1960. Barclay was sceptisch over gezongen poëzie en vroeg hem om een album uit te brengen met pakkende middelmatige deuntjes voordat hij de plaat van Aragon zou uitbrengen. Ferré verplichtte zich door het album Paname op te nemen, waarop klassiekers als "Paname" en "Jolie môme" stonden. Les Chansons d'Aragon werd uiteindelijk opgenomen in januari 1961 en uitgebracht in februari 1961." (en.wikipedia.org)
Compilatie met 18 vrij frivool klinkende chansons uit de jaren vijftig van de Franse zanger/pianist die later veel diepgravender en taaiere muziek is gaan maken. Dit vroege werk past moeiteloos in de chanson-traditie.
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
