"In deze supergroep draagt ieder zijn eigen composities bij en worden popsongs van Paul McCartney, Billy Joel, Phil Collins en Sting binnenstebuiten gekeerd met fantasierijke solos en improvisaties. Voor trombonist/zanger Nils Landgren is niets te gek: de ene keer zet hij de tent op zijn kop met zijn Funk Unit en de andere keer wijdt hij zich aan gevoelige ballads. Pianist Michael Wollny werd in het begin van zijn carrière al meteen gezien als de toekomst van de jazz. Bijzonder is dat hij groot succes heeft, met name in zijn thuisland Duitsland, zonder compromissen te sluiten. De Zweedse jazzbassist en cellist Lars Danielsson werkte samen met o.a John Scofield, Jack DeJohnette en Mike Stern en maakte diverse albums onder eigen naam met gasten als John Abercrombie, Bill Evans en Kenny Wheeler. Ook de Duitse drummer Wolfgang Hoffner heeft een enorme staat van dienst en speelde met vele grootheden, onder meer bij de NDR Bigband." (Website Bimhuis)
Box met vier albums van dit jazztrio, uit de jaren 1993-1999. In 2017 werd Peter Erskine de Edison Jazz toegekend in de categorie 'Het Document' voor deze set: "...laat een prachtig tijdsbeeld zien van één van de toonaangevende jazztrios op het prominente Duitse kwaliteitsjazzlabel ECM, bekend van grootheden als Keith Jarrett, Jan Garbarek en Kenny Wheeler, musici waarmee respectievelijk Danielsson en Erskine ook in andere formaties opnamen. Wheeler bracht enkele composities in, evenals Vince Mendoza. De box bevat één standard van Cole Porter. Daarnaast leverde alle drie de musici composities voor het trio, waarvan de meeste afkomstig waren van de hand van pianist John Taylor. Opmerkelijk aan dit pianotrio is dat de bandleider in tegenstelling tot wat meestal gebruikelijk is niet de pianist, maar drummer Peter Erskine is. Bijzonder aan de inbreng van Erskine is de dynamiek die in de muziek te horen is, en de meer wisselende verdeling van de rollen die elk van de musici toebedeeld kregen." (Michelle Kuypers)
"As much as this 3-CD box traces Garbarek's rapid evolution from the greater extremes of free improvisation to a more form-based approach that would become the foundation of much of his life's work ever since, it also documents the emergence of ECM's voice as a label. While label head/producer Manfred Eicher's initial goal to produce recordings of improvisation-based music (jazz, in the broadest possible definition) with the clarity and transparency of classical recordings was realized early on, it was in the ensuing decade that the often-used (and often misunderstood) term "The ECM Sound" came into being. If each of the three recordings that comprise this box couldn't be more different from one another, there remains a common underlying thread that connects them, and which goes beyond the obvious participation of three musicians Garbarek, Stenson and Norwegian drummer Jon Christensen and engineer Jan Erik Kongshaug on all three discs." (John Kelman, AllAboutJazz)
"Enrico Rava's 1975 debut for ECM, is a stellar progressive jazz effort from the Italian trumpeter. Rava had spent his formative years working with such artists as Steve Lacy, Roswell Rudd, and Carla Bley, and obviously took much to heart when approaching his own music. This is cerebral, atmospheric, often groove-oriented music that rests nicely in between late-'60s Miles Davis and "Brown Rice"-era Don Cherry with some obvious nods to the melodic jazz of Chet Baker. To these ends, such tunes as the expansive title track and the reflective "Bella" begin with lyrical melodic statements from Rava and slowly build to more serpentine, post-bop segments that push toward free jazz but never quite go atonal. Buoying Rava is an adroit ensemble of John Abercrombie (g), Palle Danielsson (b), and Jon Christensen (d). A ceaselessy inventive guitarist, Abercrombie's knotty, fractured, sometimes distorted playing is a perfect match for Rava and the two often intertwine their lines." (Matt Collar, Allmusic; 4 uit 5 sterren)
Argentijnse bandoneonspeler die atmosferische muziek maakt waarin hij Argentijnse tangomuziek mengt met jazz. Van het geheel gaat een aan new age-muziek verwante weldadige rust uit. Met José Maria Saluzzi (ak. gitaar) en Palle Danielsson (b).
Album uit 1995. Op papier zien de combi's die de Marokkaanse oud-speler vormt er wat geforceerd uit, maar ook de wisselwerking met de zwierige accordion van Galliano geeft een betoverend resultaat. Verder o.a. een Scandinavische ritmesectie.
Opname: 2005
Album uit 2000, waarop een kwintet bestaande uit Zweedse jazzveteranen (o.a. ECM-pianist Bobo Stenson) Monk-composities vertolkt. De door Monk indertijd op typisch vierkante wijze vertolkte stukken krijgen 'n vloeiender, pakkender arrangement.
"Influenced by a wide variety of music, Lena Willemark has not been afraid to take chances, and the Swedish folk-pop singer takes her share on Windogur. This introspective effort, recorded in Stockholm in 1999, underscores Willemark's eclectic, unpredictable nature and showcases how many different styles of music have affected her. Swedish folk is her foundation, but Willemark is no purist and liberally incorporates elements of pop and post-bop jazz. In fact, two of the musicians she employs on Windogur, - pianist Bobo Stenson and bassist Palle Danielsson - are Swedish jazz musicians who command a lot of respect in European jazz circles. There are also traces of East European and Middle Eastern music on some of the material. As experimental and risk-taking as Willemark is, Windogur never sounds forced or unnatural, all of the selections sound very organic, and Willemark has no problem bringing them to life." (Allmusic)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
