"Gerijpt talent maakt na wat Noorse, nu een Engelstalige CD. De muziek heeft de weidsheid van 't Noors fjordenlandschap, past ook in Franse chanson-traditie, maar met moderne pop-invloeden. Prachtig melodieus, sublieme opnamekwaliteit." (Ode)
Kraakheldere liedjes in een geluidsdecor om door een ringetje te halen, met arrangementen die refereren aan bijv. het mooiste van David Sylvian (schilderingen met o.a. trompet, viool en 'infinite' gitaargeluiden). Met o.a. Sandy Danny-cover.
Noorse zangeres die zich beweegt op het grensvlak van moderne folk en progressieve pop. Ze heeft Engelstalig werk uitgebracht, maar haar meeste platen zijn in haar moedertaal. Zoals deze, uit 1998. Het is een voor een Noors cultuurfestival gemaakt werkstuk, met naast eigen werk ook een bewerking van een lied van Cornelis Vreeswijk. Muzikaal is het album vergelijkbaar (maar zeker niet inwisselbaar!) met haar overige, reguliere werk: subliem klinkende, prachtig enigszins ingehouden gezongen liedjes in een ruimtelijk geluidsdecor, hoofdzakelijk gecreëerd met gitaar, bas en wat percussie. En zoals altijd bij Bremnes: waanzinnig goed geproduceerd. Audiofielen zullen aan dit aspect dan ook veel plezier aan beleven.
Drie Noorse folk(pop)artiesten vertolken Noorse volksmuziek, om beurten zingend en soms jazzy (op el. gitaar), vaak statig begeleid (met lang aangehouden Hammondorgel-akkoorden of bedwelmend Garbarek-achtig sax-spel).
Kari brak door met 't Engelst. 'Norwegian Mood', maakt al langer CD's in 't Noors soms met d'r broers, zoals dit folkier werk uit 2000. Men wisselt de lead af en zingt ook mooie koortjes, begeleid met fraai, vooral akoest. instrumentarium.
Fascinerend live-document van Noorse zangeres die zich beweegt op het grensvlak van moderne folk en progressieve pop. Ze heeft Engelstalig werk uitgebracht, maar haar meeste platen zijn in haar moedertaal. En zoals het een echte folk-artieste betaamt heeft ze ook een familieplaat gemaakt met haar broer en zus. Ook maakte ze een album met Ketil Bjørnstad. Van dat album, "Losrivelse", komt het hier op de setlist prijkende "Skrik" ("Schreeuw"): door de Bjronstadt-inbreng misschien niet toevallig het meest progressieve nummer alhier. Neemt niet weg dat Kari sowieso een prachtige live-band heeft, met vooral een zich in de picture spelende gitarist en drummer, die de songs meer 'drive' en spanning geven dan de studioversies.
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
