On his fourth CD, Monster Mike delivers hard-hitting original blues with intense virtuoso guitar, edgy, thoughtful songs, and passionate vocals. (bron: CDbaby) While some artists appear highly concerned with classical blues arrangements and instrumentation, Welch works with anything that sounds good. There is an invigorating newness to Monster Mike's sound that spaces him away from the pack. There's plenty of stuff on this record to give the artist his road-house cred, such as "Get Over Me." Insight isn't all just senseless, mass produced "I Love the Blues!!" fluff however, this Monster has multiple dimensions. (bron: 95 North)
Door zijn eigen visie op kwaliteit en creativiteit weet Duke Robillard (bekend van o.a. Roomful Of Blues) met dit muzikale hoogstandje, ongetwijfeld één van Dukes beste bluesalbums, alle elektrische bluesliefhebbers in trance te brengen. De bluesmaster krijgt hierbij bijval van Bruce Bears (piano en Hammondorgel), Brad Hallen (bas) en Mark Teixeira (drums). En dan is er nog 'special guest' Monster Mike Welch die het album net die extra blues-touch weet te geven. Hij speelt namelijk op alle nummers mee (soms op akoestische, meestal elektrische gitaren). (bron: Bertus)
"Zanger/gitarist Welch wordt hier bijgestaan door vier klinkende namen van het hedendaagse rhythm & blues-podium die dankzij jarenlange samenwerking tot verbluffende prestaties komen. In 13 tracks, 11 nummers geschreven door Welch zelf en twee mooi uit gekozen covers, "This High, High Cost Of Leaving" van Michael Ward en "My Daily Wish" van Robert Lockwood. Welch speelt op deze zelf geproduceerde CD gitaar en zang en wordt hierbij op gitaar bijgestaan door Nick Moss in de tracks "Joaquin Riley" en "Give Me Time" en in de titeltrack krijgt hij de kans om eens mooi uit te halen met een mooie gitaarsolo, hetgeen dadelijk genoeg zegt. "Cryin Hey!" is een heerlijke cd waarin de gitaar een bijzondere plaats in neemt. Nummers zijn afwisselend, van shuffle tot lowndown. U hebt het waarschijnlijk wel door, "Cryin Hey!" is een album van formaat: kortweg een mix van goeie ouderwetse R&B: jump en swing met een serieuze drive erachter. Must voor liefhebbers van de blues uit de 'classic' Chicago periode." (Rootstime.be)
Niet die punkband: dit is de blueszanger Sugar Ray Norcia, behept met warme, bruin gelooide stem en daarbij venijnig 'bluesharp'-bespeler. Mike Welch zet daar scherpe, gemene gitaarlicks tegenover. Een puur, direct en basaal, sterk album!
"Dit debuut veroorzaakte de nodige deining in bluesland. Terecht, want hier is een onmiskenbare virtuoos aan 't werk die qua stijl tussen Texas en Chicago zit met invloeden van Magic Sam, Otis Rush, Muddy Waters, Albert & BB King." (MH, Oor)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
