"Een jarenlange intense wederzijdse samenwerking met Jason Mraz resulteert in One Hell Of A Memory dat in een bijzonder moeilijke periode, geschillen en gerechtszaken met machtige personen in de muziekindustrie, tot stand komt. In Right Now Not Tomorrow is daar weinig van te merken, fiddle en een akoestisch snarenarsenaal zorgen voor een bijzonder opgewekte sfeer, dat optimisme klinkt ook door in Green Lights & Blue Skies, vrolijk huppelende folkpop. Met het op de Uillean Pipes en whistles en fiddle en banjo van Eric Rigler en Dennis Caplinger huppelende Place In The Choir verzeilen we in Ierland. Naast duetten met producer Mraz wordt de pianoballade A Crying Shame gezongen door Cindy Wasserman die terug opduikt voor harmonische ondersteuning in een tussen traditionele en hedendaagse folk pendelend Nothing Wrong With Me. Het smartelijke gecroonde Miss The Mississippi and You lijkt wel een uit de jaren dertig weggelopen ragtime-wals." (Written In Music)
"De Armeens-Ierse zanger en liedjesschrijver maakt al jaren muziek die een fijnzinnige soundtracks is als je, eventueel met wat wijn of whisky, aan de waanzinnige van van de dag wil ontsnappen. De tussen San Diego en Amsterdam pendelende Page is een romantische escapist die al dan niet croonend de luisteraar in zijn tijdcapsule meeneemt naar het interbellum en de jaren vijftig en zestig. Dat doet de gesoigneerde stilist hier met pop, country en georkestreerde ballads. Page treedt weer in het spoor van oude crooners als Dean Martin en Perry Como en komt in "Hollywood's Heroes" en "Sleeping Dogs" over als troubadour James Taylor. Wat "Knife In My Chest" en "Somewhere Far You Are" betreft is de fluwelen Page-aanpak te zoetsappig. Het album eindigt evenwel groots met een gedragen en van hartveroverende vrouwenzang voorziene cover van een parel van Johnny Cash, "This Side Of Heaven", 'where the charming roses bloom forever and where separation comes no more'." (René Megens, Oor)
"Weinig artiesten zijn zo schaamteloos nostalgisch als Gregory Page. Al zijn platen klinken alsof ze in de jaren 20 en 30 zijn opgenomen. Meestal zijn de nummers zelfgeschreven, maar ditmaal coverde Page in Nederland inmiddels veel bekender dan in thuisland de VS tien liedjes uit zijn favoriete tijdperk. "Let's Fall In Love" is een ode aan Tin Pan Alley en bevat klassiekers als "The Glory Of Love", "I Can't Give You Anything But Love" en "When You're Smiling", maar bevat ook vergeten liedjes die hij leerde kennen via zijn mentor Lou Curtiss. Een andere vriend, Jason Mraz, fungeerde opnieuw als producer, en in de uitstekende band trekken jazzpianist Sky Ladd en Duncan Moore en Chris Klich (beiden sax en klarinet) regelmatig alle aandacht naar zich toe. Wie zich eerder liet betoveren door de heerlijk nostalgische wereld van Page zal ook deze keer weinig weerstand kunnen bieden." (Marco van Ravenhorst, Platomania) Gregory Page & His Accompanist treden 21 oktober 2015 op in de obblestone Club in Oldenzaal.
"Page bedient zich van klassiek aandoende liedjes die veelal door hem zelf geschreven zijn en vult naar believen aan met herkenbare klassiekers of obscuur werk uit omstreeks de jaren 30. De periode dat zijn grootvader als Uillean Piper in Ierland furore maakte is de tijd waar Gregorys hart ligt en die op zijn albums terug wordt gebracht naar het heden. Grootvader Page vormde de inspiratie voor dit album, dat tevens een bezoek aan herinneringen uit Gregory's eigen jeugd is. Heimwee laat zich moeilijk onderdrukken en vindt hoorbaar zijn weg naar de muziek. De musici die op dit album meespelen zijn ook niet misselijk. Eric Rigler, een Ierse piper die bekend is van filmmuziek welke je ongetwijfeld kent van The Titanic en Braveheart. Jeff Pekarek (bassist bekend van Sergio Mendes, Benny Goodman en Sarah Vaughn) en violist, Dennis Caplinger, tevens bespeler van mandoline, dobro en banjo (bekend van werk met Chris Hillman, Herb Pedersen, Nickel Creek en Eric Clapton)." (Rein van den Berg, LucyDice)
Album dat de nostalgische singer/songwriter maakte vlak vóór "Promise Of A Dream" (2010). Waar dát album werd uitgebracht in Nederland en veel media-aandacht kreeg, moest de voorganger dat ontberen. En dat terwijl het album is opgenomen met Jason Mraz, die zelfs meespeelt en -zingt op slotnummer "Ocean Of Memories". Zondagmiddag 18 september 2011 speelt Page in de Oldenzaalse Cobblestone Club (volg voor info de link). Page lijkt geboren in een verkeerd tijdvak. Zijn muziek ademt een atmosfeer die bij de opkomst van de beatmuziek voorgoed verloren is gegaan. Hij droomt er dan ook van om een concert in zwart/wit te kunnen geven. Vandaar dat Cobblestone een dresscode uitvaardigt: verschijn a.u.b. in zwart/grijs/witte outfit.
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
