Begin jaren '70 had Mayall na vele Bluesbreakers-bezettingen de blik helemaal op Amerika gericht. Natuurlijk speelde hij altijd al Amerikaanse bluesmuziek, maar nu ging hij ernaartoe om met Amerikaanse musici te spelen. Op dit album uit 1972 doet hij dat met jazzmusici, waarvan trompettist Blue Mitchell de bekendste is. Muzikaal blijft de basis bestaan uit blues en boogie. In de soli verraden de musici, waaronder ook saxofonist Clifford Solomon en gitarist Freddy Robinson hun afkomst. De live-sfeer (de opnamen zijn gemaakt tijdens optredens in Boston en New York) verlenen de muziek een extra energetische lading.
Zeer invloedrijk pianist voor de mainstream hardbop jazz. Heldere, strakgespeelde groovy jazz met invloeden uit latinjazz. Er zijn kiemen te bespeuren voor de souljazzbeweging van de sixties. Dit album stamt uit 1959 en het is het eerste met z'n veelbejubelde kwintetbezetting met Blue Mitchell (t) en Junior Cook (ts). Met het vijf jaar later uitgebrachte "Song For My Father" hoogtepunt in Silvers oeuvre. Deze remastered edition uit 2003 (door de man die het album indertijd ook opnam) klinkt spathelder.
Derde plaat, uit 1959, in de serie vroege OJC-opnamen van de trompettist die later in Horace Silver's quartet zou schitteren. Hier speelt hij met o.a. een excellerende Curtis Fuller (tmb), Wynton Kelly (p) en Philly Joe Jones (d).
Pianist, bekend van Miles Davis' 1955-58-groep. Album uit 1962 met Blue Mitchell (t), Pepper Adams (bt s), Sam Jones (b) en Philly Joe Jones (d). Bop met vaart: Red heeft 'n tintelende, frislichte stijl en krijgt z'n band in eenzelfde mood mee.
"One of the all-time great tenor saxophonists, Johnny Griffin will go down in the annals of jazz as a performer easily able to negotiate the tricky harmonic changes and swift tempos of modern music. He'll also be remembered as a player who could masterfully interpret tender ballads, rivaling Ben Webster in that regard. He energized his solo recording career for the Riverside label in the late fifties, and obtained his nickname, The Little Giant, with that eponymously titled LP in 1959." (Allmusic) Op dit album speelt de tenorsaxofonist met o.a. trompettist Blue Mitchell en pianist Wynton Kelly.
Tweede opname, uit 1959, van 't klassieke kwintet rond de pianist, met Blue Mitchell (t) en Junior Cook (ts). Van dit album komen de tot standards uitgegroeide stukken 'Sister Sadie' en 'Peace'. Uit de 'Rudy van Gelder Edition'-remasterserie. "One of Horace Silver's all-time Blue Note classics. Through it all, Silver remains continually conscious of the groove, playing off the basic rhythms to create funky new time patterns. The typical high-impact economy of his and the rest of the band's statements is at its uppermost level, and everyone swings with exuberant commitment. In short, "Blowin' the Blues Away" is one of Silver's finest albums, and it's virtually impossible to dislike." (Steve Huey, Allmusic)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
